Wie wandelt, kan in vrijheid zijn stappen zetten, maar de weg die je gaat, lag er al. Als je door je openheid voor spiritualiteit en voor de heelheid die je als mens bent, breder, ruimer, vrijer aanwezig bent, zul je levensstappen zetten die meer in overeenstemming zijn met wie je als mens bent. Maar die stappen zet je op een je aangeboden werkelijkheid, die zet je op gegeven aarde, op gegeven leven. Het is goed je zo te realiseren dat het leven, dat die situatie, er al was en dat jij daar aan toegevoegd bent of je er aan toevoegt. Jij mag op al dat gegevene en aangebodene antwoord geven, je mag jouw verantwoordelijkheid daarin nemen.
Doordat het ego, vanuit zijn uit de hand gelopen zelfbeschermende neiging, alles van de ziel zoveel mogelijk is gaan overnemen en haar zo meer en meer achter hoge muren teruggeduwd heeft, ben je het directe contact met je licht- en zijnsbron voor een groot deel kwijtgeraakt. Je voelt daardoor niet meer zo duidelijk dat het leven je gegeven is en dat ook die prachtige voorwaarden, de werkelijkheid, je gegeven is, zodat je je leven kunt ervaren en er antwoorden op kunt geven. Als je dat niet meer voelt, zul je ook niet de waardevolle kracht van nederigheid voelen en dan ontbreekt het je al snel aan dankbaarheid, het belangrijkste ingrediënt om gelukkig te kunnen zijn.
De vraag is daarom of je, ondanks de sterke neiging van het ego om zich steeds te verdedigen, nog genoeg ruimte hebt om te zien dat het leven je op een eenmalige manier tegemoetkomt met wat het voor je neerlegt, je aanbiedt, je geeft.
Wat jij in je leven aantreft, krijgt of ontvangt, heb je niet allemaal zelf bepaald. Je bepaalt voor een groot deel je antwoorden daarop, maar je geef steeds antwoord op een aanwezige, eventueel mede door jouw gedrag ontstane, maar op dat moment zo aangetroffen feitelijkheid. Inderdaad tref je door de keuze te maken om bijvoorbeeld naar de bergen toe te wandelen, op een gegeven moment bergen aan en als je voor de zee kiest, zul je op een gegeven moment de weidsheid van de zee zien opdagen, maar die feitelijkheden en hoe jij ze aantreft, heb je niet zelf gemaakt, die krijg je. Het leven geeft die bergen of zee dan zo aan je zoals jij ze op dat moment aantreft en dat is eenmalig. Als je je daar bewust van bent, ervaar je je leven als een partner en het leven als iets waar je zolang als je leeft mee in relatie bent. Je bent dan nooit meer alleen, maar altijd in een wisselwerking met een ander levend gegeven, met het leven zelf.
De vraag is daarom of je, ondanks de sterke neiging van het ego om zich steeds te verdedigen, nog genoeg ruimte hebt om te zien dat het leven je op een eenmalige manier tegemoetkomt met wat het voor je neerlegt, je aanbiedt, je geeft.
Als je deze relatie bewust beleeft, ben je veel opener voor wat het leven jou geeft. Dan ligt als het ware het bos van het leven voor je open en mag jij er je leven lang verwonderd in gaan wandelen. Je zult dan via je antwoorden daarop keuzes maken die je levenspad richting geven en van iedere voetstap voel je zorgvuldig hoe die neergezet wordt op een bestaande, jouw aangeboden, feitelijkheid, die het leven daar juist op die manier en in die vorm voor je heeft neergelegd.
Het leven geeft je daar iets mee en misschien reikt het je wel een bepaalde ervaring aan, die je tot die inzichten laten komen, waarvan het voelt dat jij daar van binnenuit sterk naar verlangt en misschien wel onbewust via je uitstraling om vraagt. Besef je hoe spiritueel deze relatie dan is?
De vraag is daarom of je, ondanks de sterke neiging van het ego om zich steeds te verdedigen, nog genoeg ruimte hebt om te zien dat het leven je op een eenmalige manier tegemoetkomt met wat het voor je neerlegt, je aanbiedt, je geeft.
Mag je ontvangen of van alles gegeven krijgen vanuit dat wat, specifiek jij, tijdens je leven ontmoet en doet? Mag je leven in relatie met een levend en liefhebbend leven, wat jou daarmee ondersteunt en daarbij jouw vrijheid volledig respecteert?
Als je meer en meer zo met je leven omgaat dat het een steeds innigere relatie wordt, zal dat je levenskwaliteit op allerlei wijzen verrijken en je dankbaarheid voor de grootsheid van het bestaan verdiepen. Je zult je daardoor zo gelukkig voelen, dat je vanzelf de affectieve wens voelt om al die waarden direct of indirect met anderen te delen.
Mag jij jouw weg op deze wijze gaan. Stappen zetten op een bestaande werkelijkheid, die jou precies op die manier aangeboden wordt. Niemand maakt datzelfde mee, ook al komen ze daar ook. Dat is jouw specifieke relatie met de werkelijkheid, met het leven. Deze specifieke ontmoeting is een relatie van een op een, van jou met het leven, die zich dan aanbiedt op die manier. En in die ontmoeting, net als bij een intieme relatie met een ander mens, liggen de dingen waar jij naar verlangt en waar je jezelf door leert kennen. In die openheid kun je samen met deze ‘ander’ op zo’n bijzondere manier samenzijn. Geniet van jouw pad, jouw weg, jouw bos, jouw leven, nu je open staat voor alles wat je daarin krijgt aangeboden.
Ten-slotte:
Veranderingen in de wereld
De wereld is zoals altijd, in verandering, maar er zijn in deze tijd extra grote bewegingen voelbaar. Bewegingen die niet uit een persoon of een groep van mensen komt, maar een beweging die een uitkristallisering is van de energie die over de gehele wereld heeft kunnen groeien tot de eruptie van deze fysieke veranderingen. We zijn dan ook allemaal op de een of andere manier deel van deze veranderende bewegingen in de wereld, zoals we dat altijd al waren.
Alle leven probeert in balans te blijven, gezond te blijven, en zo ook de wereld. Polen trekken elkaar aan en stoten elkaar af en het is de gezamenlijke energie van dat alles die uiteindelijk de werkelijkheid creëert of veroorzaakt. Daarom is ook nooit iets goed of slecht, want je weet niet hoe het doorwerkt op het grote geheel van tegenstellingen en balanszoekende kwaliteiten binnen het geheel van het leven en de wereld.
Misschien dat we, juist door al deze veranderingen, die voor menigeen voelen als tegenslagen, weer meer aandacht gaan geven aan de kwaliteit van de dingen die we feitelijk doen en dan wordt het levenspad waarop we gaan waardevoller dan het doel waarheen we dachten op weg te 'moeten' zijn. Het is immers zo, dat dat wat we feitelijk doen het krachtigst bijdraagt aan de energie die we met elkaar op deze gehele wereld vormen en dus voor de feitelijkheid zorgt die daaruit voortkomt.
Aandacht voor het tastbaar en voelend lopen op je levenspad geeft een geheel andere energie af dan aandacht voor het doel, hoe hoogwaardig ook, waar we ons op richten en ons heil in projecteren. Aandacht voor dat wat zich tastbaar, relationeel en effectief op je levensweg, en dus in jouw sensitieve belevingswereld afspeelt, voedt de ontvankelijkheid in de mens die je bent, zodat er iets in je aankomt en je van jezelf bewust maakt.
Ontvankelijkheid maakt je menselijke beleving veel waardiger dan alle tevredenheid over wat je van plan bent nog te doen of te bereiken. En juist deze voeding, deze aanraking van menselijkheid, is het die je met de inhoud en spirituele waarde van je menszijn, noem het je ziel, verbindt. Dat is niet alleen maar heel fijn voor jezelf, maar ook heel sociaal omdat dan die vredige kwaliteit, die los van aantrekking en afstoting en een harmoniserende waarde heeft, doordat ze in jou mag bestaan, aan de energie van de wereld wordt bijgedragen. Dat is helend voor de wereld en geeft jou een waardevol levensgevoel.
In vriendschap,
Anandajay