Wat geef jij aan de wereld door?

Dierbare vrienden,

Er ligt weer een nieuw jaar voor ons, waarin we van deze ongelooflijk bijzondere wereld bewust mogen zijn en gevraagd worden wat wij aan die wereld toevoegen. Want hoe je ook leeft, je voegt altijd iets aan de wereld toe. Het is dan ook aan ieder van ons om zich af te vragen wat hij door zijn manier van zijn, leven en liefhebben aan de energie van de wereld toevoegt.

Er zijn altijd genoeg berichten uit de wereld, die je verontrusten en waardoor je je zorgen, twijfels en angsten aan de wereld doorgeeft, maar is deze bijdrage ook werkelijk dat wat je aan de wereld wenst te geven of brengt de vraag wat jij doorgeeft je juist in beweging om te erkennen dat ook jij medeverantwoordelijk bent voor het ontwikkelingsproces van deze wereld?

Is het niet deze vraag die jou aanzet om je van je eigen manier van doen en laten bewust te worden en je daardoor aanzet je gedrag, conditionering en diepste verlangen te doorvoelen om zo wakker te worden voor dat wat uit jou voortkomt en dus aan de wereld wordt toegevoegd?

En is die aanzet niet datgene wat je bij mij heeft gebracht? Is het niet zo dat je je tot mij en mijn werk voelt aangetrokken, omdat je zo graag iets heel moois, goeds en waardevols aan de wereld wenst toe te voegen. Het is een prachtige levensbeweging dat je zo’n waardevolle bijdrage wenst te leveren en dat je daarvoor, ook samen met mij, dieper op het leven en jezelf als drager van het leven wenst in te gaan.

Dat je zo’n diep gevoel hebt over wat je zou wensen bij te dragen, betekent voor mij dat je je heel diep binnenin nog herinnert wat je oorsprong is, waar je vandaan komt of wat je in essentie bent. Je bent daardoor voor mij een liefdesbode, een vredesapostel, een lichtdrager.

Het is daarnaast ook waar dat je bij me komt, omdat je hoopt dat ik je weer wat duidelijker met die liefde, die vrede of dat licht kan verbinden. Je voelt die waarden nog wel ergens en het is ook de drijfveer van je zoek- en ontwikkelingstocht, maar je bent de tastbare verbinding, de relatie ermee een beetje kwijtgeraakt en je voelt dat je ernaar verlangt om die verbinding weer te verdiepen, zodat ze weer waarheid, kracht en geluk in je leven brengt.

Ook ik ken dat verlangen om met die lichtende, vredevolle liefde te leven en heb in mijn leven niets anders gedaan dan me steeds weer voor Haar diepte te openen. Ik deel dit verlangen met jullie en bied mijn gehele betrokkenheid en aanwezigheid aan om jullie daarin steeds weer een hand te reiken.

Het verlangen naar een leven, waarin zulke betekenisvolle waarden gevoeld, gedeeld en doorgegeven kunnen worden als jouw bijdrage aan de volheid van je aanwezigheid en daardoor aan de wereld, noemt men een spiritueel georiënteerde levenswijze. In zo een levenswijze wordt aandacht voor liefde, vrede en licht belangrijker geacht dan bij een vooral op zinsbevrediging georiënteerde levenswijze.

Toch zie ik vaak dat het spirituele verlangen van mensen een beeld is geworden, waar men aan probeert te voldoen of wat men probeert te bereiken. Als spirituele levenswijze echter is gaan betekenen dat een ideaalbeeld beantwoord wenst te worden, dan is alle verbinding met het echte van werkelijke liefde, vrede en het innerlijke licht niet meer aan de orde.

Beeldenjagers geven aan de wereld door dat ideeën belangrijker zijn dan echtheid. Zij geven aan de wereld hun wens door dat zij willen slagen en hun doelen willen bereiken. Dat doel mag dan wel een prachtig en hoogwaardig gevoel vertolken, maar het is slechts een beeld. Beelden zijn leeg en wonen in ons hoofd en houden ons vandaan van de tastbare diepe waarheid van onszelf, van liefde, van vrede en van het innerlijk ervaarbare licht, die wij ons nog als onze essentie herinneren.

Daarbij komt ook nog, en dat doet zeer om deelgenoot van te zijn, dat juist deze innerlijk rijke mensen, die zo’n spiritueel verlangen in zich meedragen, heel vaak teleurgesteld raken in zichzelf en in het leven, omdat het ze maar niet lukt om aan dat hoogwaardige beeld te voldoen of in de richting daarvan te komen. Al die frustratie, pijn en verslagenheid is, juist bij deze goedwilligen, zo hartverscheurend.

Er is me dan ook veel aan gelegen om steeds maar weer zo vroeg mogelijk dit onderwerp aan te kaarten. Maak van spiritualiteit geen beeld, idee of plaatje, want je raakt steeds verder van de tastbare waarheid ervan vandaan. In plaats van liefde, geef je dan zwaarmoedigheid, boosheid of jaloezie aan de wereld door.

Het is dan ook geen wonder dat spiritueel georiënteerde mensen, juist door hun vaak spirituele (lees: denkbeeldige of ideële) gerichtheid verdwalen op hun zoektocht naar hun verloren perfectie, harmonie of ideaal. Zij zijn de zoekers, die, verdwaald op de weg naar iets wat ze zich diep binnenin herinneren, met een beeld voor ogen de wereld afstruinen in de hoop het antwoord erop ergens aan te treffen.

Als ik dan aangeef dat ze dat wat zij zich diep binnenin herinneren ook diep binnenin zichzelf zouden kunnen vinden, zet hen dat weliswaar aan om zich naar binnen te keren, maar met een beeld voor ogen overkomt hen daar hetzelfde drama.

Als ik hen vraag om eerst de waarheid van zichzelf aan te nemen, ervaren ze dat als erg moeilijk, omdat dat wat ze als zichzelf aantreffen helemaal niet aan het door hen voor ogen gehouden beeld voldoet. Dit leidt vaak tot zelfafwijzing met alle pijn van dien en als men op die weg verhardt, verhardt in het niet willen aannemen van zichzelf zoals ze in de realiteit zijn, leidt dat misschien wel tot een poging tot zelfvernietiging: het willen vernietigen van de realiteit van hoe men zichzelf ervaart of aantreft, ook al noemt men dat vaak zelfverbetering.

Wie een sterk spiritueel of ideëel beeld voor ogen heeft, zegt daarmee vaak nee tegen de werkelijkheid van zichzelf en het leven en heeft daardoor geen toegang tot de mens die hij of zij is en de diepten die zich daarin bevinden. Wie deze diepten niet betreedt, kan onmogelijk in tastbaar contact komen met de liefde, de vrede en het licht, die in zijn essentiële aanwezigheid besloten liggen.

Spiritualiteit heeft niets met beelden te maken. Spiritualiteit gaat over hoogwaardige levenskwaliteiten, die boven de gevoelens van het overleven uitsteken als waarden die werkelijk geluk en vreugde geven. Beelden vertolken wel iemands verlangen naar die vreugde of iemands diepe innerlijk weten ervan, maar het zijn lege coulissen die mensen alsmaar voor zich uit moeten blijven schuiven, omdat ze nooit de beloofde inhoud kunnen leveren.

De tastbare werkelijkheid en de gewenste, hoogwaardige levenskwaliteiten zijn helemaal niet van elkaar gescheiden of tegengestelden van elkaar, maar liggen volledig in elkaars verlengde. De mens is immers de drager van het leven. De mens is de eerste werkelijkheid die we zien, en de bron van leven die hij in zich draagt zien we vaak niet, maar is wel in die mens ervaarbaar en waar.

Wie zichzelf en de ander als mens in al zijn onvolkomenheden, bereid is aan te nemen, opent daarmee al de deur van liefde. Eenmaal door die deur zal hij of zij eerbied ondervinden voor de oneindige veelvoud aan bewustzijn en gevoel die de mens ter beschikking staat om zichzelf te ervaren, waardoor de deur naar vrede zich opent. De dankbaarheid die dan in hem of haar neerdaalt, brengt een diepe rust en tederheid teweeg, waardoor ook de deur naar de innerlijke zon, het innerlijke licht, zich opent.

Spiritualiteit heeft helemaal niets met beelden te maken. En dat wat ik zonet zei heeft ook niets met beelden te maken, ook al maken jullie die er misschien wel snel van. Spiritualiteit is de kracht, die je over de onvolkomenheid van je gedrag en conditionering heen in contact laat komen met je daadwerkelijk in je aanwezige verlangen. Niet om daar een doel of bevrediging mee te dienen, maar om in dat verlangen te horen, voelen en ervaren, waar je innerlijk je naar toe wenst te leiden. Je laat je dan innerlijk geleid worden door een tastbaar gevoel van heimwee naar de even waarlijk ervaarbare ontmoeting met echtheid.

Om zo geleid te worden, dien je deze tastbare hand van je verlangen aan te nemen. Zij voelt zacht, ondwingend en warm. Elke keer dat je daar echter weer een beeld van maakt, heb je de tastbare hand losgelaten en verdwaal je in je voorstellingsvermogen. Om zo geleid te worden, vraagt van je om volledig tastbaar in het hier en nu te voelen en te ervaren wat zich vanuit je verlangen aan je openbaart.

Spiritualiteit is de zich door jou heen openbarende waarheid van dat wat jij wezenlijk bent en altijd al was. Spiritualiteit brengt deze transformatie in hen teweeg, die daarvoor toegankelijk, open en bereid zijn. Het is als de openbaring van een bloem, die voorheen nog knop was. Die bloem is geen beeld waar de knop op hoopt, maar is tastbaar waar geworden, vanuit de knop die ja zei tegen het innerlijk verlangen om volledig te worden en zich liet leiden door de warmte, het geduld en het licht van de zon: het uiterlijke licht.

De ontstane bloem is tastbaar vanaf haar schermbladeren tot de nectar in haar midden. Zij is geen beeld, maar een openbaring van wat de knop in petto had en potentieel altijd al was. Wie echter van die bloem een beeld had gemaakt en dat trachtte te bereiken, zal haar nooit werkelijk ontmoeten, maar zal de wereld afstruinen om, met de foto in zijn hand, overal en eindeloos dat te zoeken wat met zijn foto overeenstemt.

Beelden, ook die van spiritueel georiënteerde mensen, zijn louter lucht en brengen enkel desillusie voort. De wereld heeft geen behoefte aan nog meer illusies of desillusies, maar wacht op de geopenbaarde werkelijkheid, die al in elk mens leeft. Een liefdevolle, vrededragende en lichtende werkelijkheid, die helend, heelmakend werkt op zowel de ontwikkeling van die mens als op de ontwikkeling van de wereld.

Daarom is mijn vraag: Wat geef jij aan de wereld door? Geef je allerlei nuances van teleurstelling aan de wereld door, omdat het je niet lukt je spirituele beeld en ambitie te bereiken? Of geef je allerlei nuances van liefde aan de wereld door, omdat je alle beelden hebt losgelaten en met jezelf bevriend bent geraakt. Bevriend, zodat je jezelf niet met een foto in de hand benadert, maar je op het moment van frustratie oprecht en betrokken dieper voor jezelf opent en daardoor in contact komt met diepere waarden en gronden in jezelf, waar liefde, vrede en licht aan de horizon dagen.

Wat je ook aan de wereld doorgeeft, op zijn weg naar buiten gaat alles altijd ook eerst door jou heen, zodat ook jij een welverdiende ontvanger bent van dat wat jij aan de ander en de wereld doorgeeft. Jouw antwoord op de wereld is, als ze zich vanuit je innerlijke zijn een weg naar de wereld baant, ook de energie die jou doordringt en daardoor voedt, bepaalt en vormt.

Spiritualiteit is zodoende de meest diepgaande relatie tussen de mens en de wereld. Je verlangen naar de diepgang van liefde, vrede en licht, bracht je vanuit vriendschap met jezelf tot binnen in je innerlijk en het innerlijke licht dat je daar aantrof brengt op zijn beurt, vanuit je liefdevolle betrokkenheid bij de wereld, de door liefde en licht gevormde, vredevolle boodschap door jou heen naar de wereld toe. Steeds zullen in spirituele openheid de diepte van je verlangen en de liefde voor de wereld zo samen blijven gaan en elkaar ondersteunen en aanvullen.

Dit alles zal jammer genoeg voorbijgaan aan hen die naar het bereiken van hun beelden zoeken en die daardoor op afstand blijven van deze tastbare, levende waarheid. Moge in hen, ook door deze tekst, het inzicht ontwaken dat beelden niets met werkelijke, spirituele waarden te maken hebben en dat beelden, hoe spiritueel ze er ook uitzien, enkel een illusionair antwoord op jezelf en de wereld zijn, waardoor ze niet in liefde, vrede en verlichting komen, maar in het duister blijven hangen en dat aan hun leven en de wereld doorgeven.

Wie bereid is om te voelen hoe de essentie hen vanuit hun ware zelf roept en wie bereid is deze hunkering niet als onvolkomenheid af te wijzen, maar haar als geleidehand aan te nemen, zal vanwege de dierbare aanrakingen die hij of zij daardoor voelt, zich niet laten verleiden er afstandelijke of sentimentele beelden van te maken, maar zal zijn ontwikkeling gevormd laten worden door de tastbare en waarlijke ontmoetingen met liefde, vrede en innerlijke licht, hoe die zich dan ook maar aandienen. Uit die open relatie kan dan geen ander antwoord op de wereld voortkomen dan een antwoord dat die tastbare liefde, vrede en lichtheid ook werkelijk in zich draagt.

Als je eenmaal met deze werkelijkheid van het menszijn in relatie bent en haar tot in haar kern hebt durven toelaten en leren kennen, besef je hoe mooi ze is en hoe spiritueel ze is. Spiritualiteit en echt mens zijn, zijn dezelfde enige werkelijkheid en hebben helemaal niets met welke beelden dan ook van doen. Mag ik je uitnodigen om samen met me in deze relatie binnen te gaan?

Tenslotte:

Gehuwd met de ziel

In de bovenstaande nieuwsbrief hebben jullie kunnen lezen wat ik aan de wereld doorgeef. Alles wat ik doorgeef komt neer op het uitnodigen van mijzelf en mijn medemensen om meer vanuit een huwelijk met zichzelf te leven. Een huwelijk van jij als mens met je ziel, innerlijk of essentie als je geliefde partner. Een huwelijk als een levende en liefhebbende verbinding met dat wat je als je meest wezenlijke ervaart. Het woord huwelijk is terug te brengen naar de oorspronkelijke betekenis van: samen in een huis wonen, intiem en vanuit genegenheid bij elkaar en tot 'dezelfde groep' behoren. Uit zo een verbintenis kunnen alleen maar waardevolle handelingen aan de wereld worden doorgegeven en zal ook die mens zelf door deze waarden verrijkt worden.

Eindeloos lang zoeken wij buiten ons naar een geliefde of partner of proberen we, als we die hebben gevonden, deze partner steeds te 'verbeteren'. Omdat we in zo een relatie echter vooral onze persoonlijke belangen bewaarheid wensen te laten worden, ontstaan daar snel relatieproblemen, zodat we vanuit de bijhorende frustraties naargeestige ik-energie aan de wereld doorgeven. Ik nodig je daarom uit om de relatie met jezelf aan te gaan, zoals dat spiritueel gezien ook bedoeld is. Ik nodig je uit om samen met je ziel in je 'lichaamshuis' van je menszijn te wonen en intiem en vanuit genegenheid je daarmee van 'dezelfde groep' te voelen, één te voelen.

In de relatie met je Zelf is er geen andere partner buiten je, waar je iets van gaat verwachten of die je wil veranderen, want, omdat je met je ziel onder een dak in je 'lichaamshuis' woont, ervaar je dan meteen je eigen frustraties.

In het gehuwd zijn met je Zelf, in het samenwonen met je ziel in je 'lichaamshuis', in het intiem en vanuit genegenheid met je essentie samenzijn, ervaar je, door hoe jij met je ziel omgaat, meteen welke energie er in je ontstaat en je levensbeleving bepaalt. Je bent dan zelf, in eigen huis, de ontvanger van je eigen intenties en handelswijzen. Je merkt meteen aan je eigen levenskwaliteit hoe genegen of niet je omgangsvorm in je huwelijk met je Zelf is.

Door dit directe ervaren van hoe je in die relatie bent, duurt elke onaangename levenssfeer maar heel kort, omdat direct in-zicht je onmiddellijk zo laat handelen dat er weer een sfeer van genegenheid in 'huis' ontstaat. Omdat je daardoor veel vaker en langer in harmonische sferen verkeert, worden deze energieën, door jou heen, ook aan de wereld doorgegeven via je handelen of simpelweg doordat je dan op die manier in de wereld aanwezig bent. Ik nodig iedereen tot het huwelijk met zijn Zelf uit om vanuit dat samenleven in je 'lichaamshuis' je in dit huwelijk met je essentie thuis te voelen en zo aan den lijve te ervaren welke energieën je creëert en bewust of onbewust aan de wereld doorgeeft.

Uit dit huwelijk met je ziel ontstaat een vredige 'binnenhuis' situatie, die de wereld zal zegenen en waarin, met heel veel plezier, andere mensen van harte welkom zijn om ermee samen te leven of om zich ermee te verbinden. De ander is dan niet meer een slachtoffer, waar we ons ‘ongehuwd zijn met onze ziel’ en de onvrede met ‘de binnenhuissituatie’ mee proberen te vereffenen, maar met anderen zullen we dan elkaars innerlijke levenskwaliteit uitwisselen en dat als een extra verrijking ervaren. Ook alle frustraties die we door dat vereffenen zouden oplopen, zullen dan niet meer aan de wereld doorgegeven worden, maar via het huwelijk met ons innerlijk zullen we leren hoe we ook met andere mensen in zo een intimiteit en in één huis, in één wereld kunnen leven. Is datgene wat ik hier benoem niet ook dat wat jij aan de wereld zou willen doorgeven? Mogen we elkaar dan gauw weer vanuit ons huwelijk met onze ziel ontmoeten en het leven en de wereld van daaruit verder ontdekken en verrijken?

In love,

Anandajay