Lieve vrienden,
Omdat er in het leven zoveel interpretaties bestaan over jezelf, over het leven en wie de anderen zijn of wat zij denken of wat hen beweegt, ontstaan er vragen zoals: waarom zijn wij hier op aarde en wat is de zin van het bestaan? Deze behoefte aan het voelen van waar het nou echt om gaat in dit leven, is eigenlijk de basis van spirituele ontwikkeling. Door die vragen open je je namelijk verder dan doorgaans en daardoor kom je al snel terecht in wat men het spirituele noemt, in dat wat verder reikt dan het direct zichtbare, verklaarbare en tastbare.
De kern van alle spirituele zoeken is de vraag naar echtheid. Echtheid zou dan helemaal niet zo in de spirituele hoek moeten liggen, want het zou toch het meest voor de hand liggende, gewone, tastbare en waarachtige moeten zijn. Jammer genoeg is deze echtheid dus niet meer zo zichtbaar als gevolg van wat mensen allemaal zijn gaan geloven en interpreteren. Maar je kunt je ook afvragen of er wel zoiets als echtheid bestaat of dat je altijd met een interpretatie ervan te maken hebt. Dit is precies de vraag die meditatie wenst te beantwoorden, door je te begeleiden naar dat je weer werkelijk deelneemt aan het leven.
Deelnemen betekent dat je een deel of onderdeel bent van het leven en niet op een bepaalde afstand blijft staan om te observeren, te kijken, te beoordelen en interpreteren. Dat afstandelijke bestuderen plaatst je erbuiten en kan eeuwig doorgaan. Je kunt je hele leven bezig blijven met interpreteren, zonder dat je aan de echtheid bent gaan deelnemen. Echtheid kan alleen maar ervaren worden en vraagt van je dat je je afstandelijkheid loslaat. Als je alleen maar probeert om al je interpretaties, gedachten en conclusies achterwege te laten, omdat je inziet dat ze je niet bij de echtheid brengen, is dat niet voldoende, want je blijft dan nog steeds op dezelfde afstand van het leven staan. Deelnemen is het gevolg van een diep verlangen in je om zo dicht mogelijk bij datgene te zijn wat je wenst te leren kennen, en daardoor laat je als vanzelf je afstandelijkheid los.
Als je werkelijk wenst te voelen, te ervaren, te proeven wat echt is, ga je zo diepgaand deelnemen aan datgene wat je ontmoet, dat je het leert kennen door ermee samen te zijn, er deel van te zijn. Je bent dan niet meer met de vorm ervan bezig, niet meer met wat jij ervan vindt of wat jij ervan begrijpt, maar je wenst er alleen nog maar aan deel te nemen en bewust voelend deel te zijn van dat wat je wenst te ontmoeten.
In die openheid bestaat geen wens meer om te interpreteren en is er zoveel ruimte dat je brein geen enkele interpretatie meer georganiseerd krijgt. Het deelnemen aan het ervaren van wat iets is en het daardoor met de echtheid ervan in contact zijn, ervaar je met je gehele bestaan, met elke cel, met je hele zijn. Deelnemen gaat over het ervaren van volheid, een waarde die alleen ervaren kan worden als je voelt met alles wat je bent.
Echtheid gaat weliswaar over het meest voor de hand liggende, over dat wat is, maar de rechtstreekse aanraking ermee is blijkbaar ongewoon geworden. Laat meditatie je weer aanreiken hoe het is om deel te nemen aan het leven en aan de schepping waar jij als natuurlijk onderdeel toe behoort en deel van uitmaakt. Je kunt er eigenlijk helemaal niet van afgescheiden raken, maar je kunt er wel, bewust of vaak ook onbewust, afstand van nemen met als gevolg dat je de echtheid van alles niet meer ontmoet. Meditatie nodigt je uit om de afstand die je genomen hebt, vanuit je inzicht dat je daardoor het echte zult blijven missen, te laten vallen en weer voelend deel te gaan nemen aan de volheid van dat wat het leven, jij en de rest van de schepping werkelijk is.
In love en tot de volgende ontmoeting,
Anandajay