Dierbare vrienden,
Wie ben ik? Dit is een vraag, die velen bezig houdt en die doorgaans gezien wordt als een teken van diepgang. Maar eigenlijk is het heel normaal dat je niet weet wie je bent, omdat je immers constant verandert. Het zoeken naar ‘wie ben ik’ is slechts oppervlakkig zolang dat betekent dat je je bezighoudt met het opsommen van de kwaliteiten en kenmerken die je in een bepaalde periode of situatie regelmatig in jezelf terug ziet.
Je analyseert jezelf dan in een bepaald moment van je ontwikkeling en hebt de neiging om die conclusies dan ‘jezelf’ te noemen. Je bent dan eigenlijk nog helemaal niet toegekomen aan wie je werkelijk bent, maar je ziet hoogstens hoe je je in bepaalde situaties of tijdsperioden gedraagt of op dingen reageert.
Als je werkelijk wenst te weten wie je bent dan gaat het niet om ‘wie je bent’ als manifestatie, want nu doe je iets op een bepaalde manier, en doordat je je ontwikkelt doe je datzelfde over drie jaar misschien totaal anders. Als je je nu identificeert met ‘ik ben die en die’ of ‘ik ben zo en zo’ dan staat dat je vrije ontwikkeling in de weg.
Mag ik je daarom uitnodigen om te stoppen met jezelf vast te pinnen op ‘wie je denkt dat je bent’ in wat voor positieve of negatieve vorm dan ook. Als je contact wenst te hebben met wie je werkelijk bent, open je dan voor dat gebied in je, waar je jezelf ervaart. Maak eens contact met ‘ik voel dit allemaal’ en voel vervolgens eens wie is dan die ‘ik’.
Zoek daarom geen termen, waarmee je de antwoorden op die vragen kunt definiëren, maar ben gewoon eens een tijdje bij hoe die ‘ik’ voelt, als je zegt ‘ik voel dit allemaal’. Wat komt er uit die ‘ik’ voort als jij je voor die ‘ik’ opent. Wat begint er te stromen als jij je helemaal opent voor die gevoelskwaliteit die vrijkomt als je voelt wat jij je ‘ik’ noemt.
Doorvoel dat eens zonder dat je hoeft te benoemen wat het is. Voel het gewoon eens even en laat de gevoelsstroom die daaruit voortkomt meer en meer in je toe. Als je op deze wijze de ervaarbare inhoud van dat wat jij ‘ik’ noemt meer en meer als een ervaarbare kwaliteit in je lichaam, gevoel en bewustzijn toelaat, geef je die inhoud en de waarde van dat wat jij in dat ‘ik’ ervaart de vrijheid om over al het bekende heen, over al je bekende ik-overtuigingen heen, in je waar te zijn.
Mag je dat wat jij als inhoud en waarde van de ‘ik die voelt’ ervaart steeds meer in je menszijn toelaten, zodat het alles mag vullen, ook in je hoofd, ook in je ogen, ook in je staartbeen?
Ik nodig je liefdevol uit om je voor de inhoud van de ‘ik die voelt’ te openen. Om je te openen vóór, want openen vóór brengt je in ontvankelijkheid en verruimt je. Als je open bent náár ontstaat er een vernauwing, dan wil je daar iets halen. Als je open bent vóór, laat je je verrassen, dan stel je geen voorwaarden. Dan laat je gewoon toe wat komt. Als je open wilt zijn náár die ‘ik die voelt’, probeer je alleen maar daar in binnen te dringen om een analyse te maken van wat je daar aantreft. Dat is willen hebben, willen pakken, willen vastleggen.
Als je werkelijk wenst te ervaren ‘wie ben ik’ dan vraag je of het bereid is zich aan je te tonen, zodat je het mag voelen en ervaren. Dan vraag je om een soort openbaring. ‘Wie ben ik’ kan dan gebaard worden in die openheid.
Als jij daar nu zit en je laat alles toe wat er uit jouw ‘ik die voelt’ komt, ervaar je wie ‘je’ werkelijk bent. Doe je daarbij geen moeite om iets wat je ervaart te modeleren of te benoemen, want dan prik je jezelf weer ergens op vast en komt de inhoudelijke stroom vanuit de levende ‘jij die voelt’ tot stilstand.
Door steeds dieper en voller toe te laten raak je steeds meer in contact met waar die waarde vandaan komt en ervaar je steeds diepgaander wie of wat je werkelijk bent. Dit blijkt dan iets geheel anders te zijn dan dat, wat je op een bepaald moment of in een bepaalde situatie aan gedrag en reacties dacht te zijn.
Als je je met bepaalde kenmerken of gedragingen identificeert dan heb je geen realistisch maar een fragmentarisch zelfbeeld, dan heb je geen contact met de werkelijkheid maar met een overtuiging, dan geloof je in wie je denkt te zijn en is er geen ruimte voor verdere ontwikkeling, dan is het geloof in jezelf als een gebeeldhouwde vorm.
Het leven leeft echter en jij ook, dus alles verandert steeds. Als je in gedragsvormen gelooft, denk je dat je nu dit bent en over drie jaar denk je dat je dat bent. Je bent echter beide niet, want het zijn maar gedragsvormen of reactiepatronen die ontwikkelingsstadia en veranderingsprocessen aangeven.
Een boom is niet dat kleine uit de grond ontsproten twijgje met dat ene blaadje, ook niet de struik van drie jaar of de heester van tien jaar. Hij is ook niet de bladerrijke boom in de zomer en ook niet de kale boom in de winter. Dat zijn allemaal waarheden van het mysterie van de ‘levende boom’. Al deze aspecten zijn in de manifestatie waar, en toch is geen ervan wezenlijk waar. Dus waar open je je voor als je het verlangen voelt om te weten ‘wie ben ik’? Open je je voor de vorm of open je voor dat waar al die vormen uit ontspringen?
Mag ik je uitnodigen om ook de vrijheid te nemen om zo ‘wie ben ik’ in jezelf te voelen? Ik nodig je uit om dat zo elementair te doorvoelen en daarbinnen zelf ook de waarheid van ‘wie ben ik’ uit te nodigen zich aan je te laten zien en in je waar en ervaarbaar te worden. Neem de tijd om open te gaan vóór de inhoud van de ‘ik die voelt’. Omdat je niets hoeft te benoemen of te herkennen, wordt het vanzelf stiller in je. Het toelaten van die waarde in alles wat je bent brengt openheid in je ervaringsruimte en dat maakt de stilte nog intenser.
Mag ook jouw wens om te ervaren wie ‘je’ bent je in contact brengen met de diepe waarde van je Zelf die aan alle vormen van je ontwikkeling ten grondslag ligt en je met een innerlijke heelheid verbindt. Als je nergens mee geïdentificeerd bent en als je niet aan een zelf-geloof vastzit, geef je jezelf ruimte om te leven, te groeien, te ontwikkelen en dus constant te veranderen, elk moment opnieuw. En tijdens al deze veranderingen is er steeds de ‘ik’ die voelt, de ‘ik’ die ervaart. Hoe meer je daarmee verbonden raakt, omdat je steeds dieper ervaart dat jij dat levende ongedefinieerde mysterie van waarde en diepgang bent, des te meer vrijheid heb je om verandering ongeremd in je manifestatie te laten plaatsvinden.
Dan leef je en beweeg je zoals alles in de natuur; vrij in manifestatie en innerlijk als heelheid verbonden. In die openheid brengt alle verandering je er alleen maar toe om steeds weer opnieuw en steeds diepgaander in contact te gaan met de echtheid van ‘wie ben ik’. Dan voel je wie of wat je wezenlijk bent en dat de ‘ik’ die voelt een immense bron van ‘leven’ en ‘zijn’ is.
In love,
Anandajay