Het is nacht.
De wereld is gaan slapen

en geleidelijk komt de liefdesstroom,

die door mij heen naar de wereld stroomt,

steeds dichter bij mij

om alleen nog in mij te stromen.
Zij stroomt nu volledig vanuit mij,

door mij en in mij.

Ik word door haar verzorgd.

Ik word door haar gestreeld.

Ik ben met mijn diepste essentie,

met mijzelf.
Er is volledige ruimte voor mij,

voor de stroom, 

voor de liefde

en voor het leven.
De vrijheid en de rijkdom

van het ermee zijn, 

laten me gaan zitten.
Het leven om me heen rust even uit

en ik neem een bad

in de liefde van het bestaan.
Deze tijd in de nacht

is zo bijzonder.

Ik voel zoveel liefde

voor deze tijd

met mezelf en het leven.
De verstilling

door het stromen van de liefde in mij

wordt alsmaar intenser.
De stilte duurt en duurt.

Slaap maar even,

lieve wereld.

Rust maar uit

van al je kramp.
Dan neem ik in stilte

mijn liefdesbad.

Dan geniet ik

van het alleen zijn in de nacht.
Op mezelf, met mezelf, in mezelf.

Met mijn Zelf.

Waar de liefde liefde ontmoet

en ik het midden ben

van de zin van het bestaan.
Mag ik jullie
uitnodigen om ook te mediteren

en met me mee te drinken

uit deze barmhartige Bron

van wezenlijke echtheid van het Bestaan.
Ik gun het jullie en de wereld zo diep

om ook door die kwaliteit

gewekt, gevoed en geïnspireerd te worden

en daardoor weer verbonden te zijn

met de onbeschrijflijke waarheid

van dit ‘alle opvattingen overstijgende’ Leven. Om shanti, shanti, shanti om


In love,


Anandajay