Dierbare vrienden,
Ervaar jij ook zoveel schoonheid door en ontroering over de schepping en de liefdevolle volmaaktheid die ze in haar intentie met zich meedraagt? Als je dat voelt, krijg je dan niet ook onmiddellijk de neiging om in het vervolg heel goed met alles om te willen gaan? Vergeet dan echter niet dat de essentie van leven eigenlijk alleen maar de open ruimte is, waar alle vormen, alles wat ons ontroert, alles wat we zien, alles wat ons verwondert, in plaatsvindt. De essentie van het leven is de bron van de schepping, net zoals de ervaarder de bron van al je ervaringen is of zoals de ziel de bron van al je bewustzijn is.
Als je teveel door het wonderbaarlijke van de schepping meegesleept wordt, raak je de bron ervan kwijt en kom je in visies terecht. Terwijl je, juist door het voelen van die bron, zo verzacht raakt dat je daardoor vanzelf goed met de schepping omgaat. Vanuit een spirituele benadering van het leven zul je jezelf op elk moment weer afvragen of je je ziel toestaat je te begeleiden. Met andere woorden, je opent je steeds weer voor die ene waarheid, zodat je vanuit verbondenheid met de essentie deelneemt aan de veelheid van het bestaan.
Er zijn filosofische stromingen die de schepping als illusie links laten liggen en zeggen dat het alleen maar om de essentie van het leven gaat. Ze hebben volledig gelijk, maar in hoeverre is het je terugtrekken in de essentie een teken van onvermogen om met de schepping om te gaan? Het Zijn is inderdaad de meest waardevolle essentie, maar als je je daartoe beperkt omdat je moeite hebt met de pijnlijke kanten van het leven, breng je ook de liefde naar een nulpunt. Daarnaast is de ontroerende schoonheid en intelligentie van de schepping zo duidelijk iets wat uit die essentie voortkomt, dat je haar bestaan en alsmaar veranderende verschijning niet zomaar kunt afwijzen omdat er onaangenaamheden in voorkomen.
De vraag die het leven je stelt, is of de essentiële diepgang van haar bron datgene mag zijn waar je op vertrouwt, zodat je vanuit die verbondenheid deel kunt nemen aan de vormelijke dualiteit van de schepping. Dan geeft de wijsheid van die ene waarheid je de vrijheid om genietend deel te nemen aan de fantastische meervoudigheid van de schepping.
Zonder de verbinding met je essentie, raak je immers constant verdwaald in de veelheid van de schepping. Vanuit die verbinding geniet je op een spirituele manier van de schepping zonder dat ze je meesleept, verwart, of in je -ik- gevangen zet. Tantra geeft je vanuit de essentiële eenheid van het leven de vrijheid voor de veelheid van de creatie. De dankbaarheid voor het leven gaat dan ook niet uit naar de schepping, maar via de schepping naar de bron van die schepping, net zoals de dankbaarheid voor al je ervaringen niet uitgaat naar de ervaringen, maar naar Jou, de bron van alle ervaringen. Je blijft dan vrij als je je in de veelheid begeeft.
Dit is de diepere waarde van tantra, die over de verwevenheid der dingen gaat. Tantra geeft je vanuit het essentiële de vrijheid om met de veranderlijkheid van de schepping om te gaan en daar een waardig onderdeel van te zijn. De ene waarheid en de dualistische schepping die eruit is voortgekomen, vormen, geweven in elkaar, de volledigheid die wij het leven noemen. Niets daarvan is overbodig, verkeerd of irrelevant, maar alles hoort bij elkaar, net zoals de schering- en de inslag-draad samen de waarde van het doek veroorzaken. In die verwevenheid is de volledigheid van hoe het leven bedoeld is helemaal aangegaan en kun je vanuit een diepe eenvoud in haar vervullende volheid leven.
Met diepe, diepe, diepe dank aan jullie allemaal.
In love,
Anandajay
Comentarios