top of page
Load site icon

Loading...

Innerlijke bevrijding

Foto van schrijver: AnandajayAnandajay

Bijgewerkt op: 4 feb

Een serene, groene bosscène met een kalme rivier die de weelderige bomen en het mos weerspiegelt. Zonlicht filtert door het bladerdak, wat een vredige en natuurlijke sfeer creëert.

Het verlangen naar innerlijke vrijheid is de natuurlijke drang om gelukkig en vreugdevol te zijn, want als je gelukkig bent, voelt het leven waardevol voor je en ben je, al is het maar voor even, vrij van tekorten en zwaarte. Innerlijk vrij zijn betekent ook dat je bevrijd bent van alle vormen van scheiding en begrenzing in jezelf en dat er zodoende ook een open verbinding is met het waardevolle van je bestaan.


Het waardevolle van jouw bestaan is je bezieling, je zijn of je aanwezigheid, want dat is de essentiële grond waarop alles wat je ervaart, plaatsvindt. Je bent gelukkig en innerlijk vrij als je met de waarden van deze essentiële grond in verbinding bent. De levenskwaliteit van je bezieling mag dan in die ruimte komen waar je doorgaans zo aan het strijden en worden bent en waar dus het ego het meeste bepaalt.


Vanuit het verlangen om de waarde van je bezieling weer helemaal in je leven toe te laten, ga je dan naar de ziel op zoek, maar dit gebeurt vaak zo vanzelfsprekend, dat jij je er daarbij niet van bewust bent dat je op deze wijze je ego als een dienstbode op zoek stuurt naar de ziel.


Een kleine boom met gele bladeren groeit op een rots in het midden van kalm, helder water, wat een levendige weerspiegeling creëert. De achtergrond is een zachte, wazige mix van lichtblauwe en groene tinten, wat de serene sfeer versterkt.

Als het ego op zoek gaat naar de ziel, laat je de waarden van de ziel niet in de ruimte komen waar jij je, als opdrachtgever en verlanger naar die kwaliteit, nu bevindt. Je dienstbode moet van jou als het ware met een zaklantaarn in het donker gaan zoeken om daar ergens de waarden van de ziel voor je te vinden en op te halen.


Je dienstbode gaat zo als het ware op visite bij datgene wat jou mogelijk zou kunnen bevrijden. Maar als hij dan bij de ziel op visite is, voelt die weliswaar hoe helend en vrij het daar is, maar hij moet weer terug naar jou en de waarden van de ziel kan hij niet meenemen. Natuurlijk bevestigt zo’n bezoekje het bestaan van de ziel of van innerlijke waarde, maar als de uitgestuurde dienstbode, vol van zijn ervaring maar met lege handen, terugkomt, word je je er nog duidelijker van bewust dat je die kwaliteit in je bestaan mist. Menigeen vervalt dan in treurnis over dit gemis en komt daardoor in lamleggende lijdzaamheid terecht.


Maar het verlangen naar bevrijding, dat in iedereen aanwezig is, kan door dat gemis ook sterker worden en uiteindelijk zo sterk worden, dat je je er daardoor juist bewust van wordt dat het helemaal geen zin heeft om het ego steeds bij de ziel op visite te sturen om er alleen maar even aan te kunnen ruiken.


Een sereen meerlandschap met een klein eiland op de voorgrond, bedekt met bomen en struiken. Het water is kalm en weerspiegelt het eiland en het zachte licht van de vroege ochtendhemel. Een ander kleiner eiland is zichtbaar op de achtergrond.

Vanaf dat moment treedt er een immense verandering in je op, want je doorziet dan dat je jezelf denkbeeldig hebt opgesplitst in een ik die verlangt naar bevrijding en een ik die dat als dienstbode moest gaan zoeken en halen en dat je, door je met die activiteit te identificeren, niet meer voelde dat juist jij zo verlangt naar bevrijding.


Op het moment dat je dat doorziet, vervalt het op visite gaan bij je ziel en voel je onmiddellijk je bereidheid om de waarden van de ziel helemaal in de ‘jij die verlangt’ toe te laten. Datgene wat het diepst naar bevrijding verlangde, jij zelf, kon niet bevrijd worden, zolang je je identificeerde met de hardwerkende dienstbode, de leider van de tocht, de architect van het project, de gebruiker van je vaardigheden, of de aanvoerder van de strijd.


Zolang je een strijder bleef, was je nog aan het proberen om de ziel op de een of andere manier te bereiken en buit te maken, maar daar waar je werkelijk voelt dat jij zelf degene bent die het sterkst naar bevrijding verlangt, laat je elke inspanning los en laat je de bevrijdende kwaliteiten van de ziel naar jou toe komen.


Een serene rivierscène met kalm water dat bomen weerspiegelt in de vroege lentebloei. Bladloze bomen en sommige met ontluikende groene bomen staan langs de oevers. De lucht is gedeeltelijk bewolkt met zacht zonlicht dat een warme gloed over het landschap werpt.

Daar kun je dus niet actief iets voor ondernemen, maar je kunt je wel voor je verlangen openen en het de ruimte geven om in je werkzaam te worden. De innerlijke waarde van de echtheid en bezieling in jou verlangt er net zo intens naar om zich bij de tastbare feitelijkheid van je menszijn te voegen, als dat jij verlangt naar innerlijke bevrijding.


De innerlijke waarde, die je dan in je toelaat en ontvangt, heeft een helende invloed op de begrensde krampachtigheid en de onnatuurlijke verdeeldheid van dat waar het in wordt toegelaten. Dit verwarmd worden door deze innerlijke waarde en het daardoor vanzelf aan de kant gaan van elke vorm van vernauwing, identificatie of strijd, is de ware bevrijding waar je naar verlangde en nu eindelijk in jou toelaat.


Zolang je dit proces de ruimte geeft om plaats te vinden en je de heilzame werking ervan ontvangt en ervaart, voel je een grote vreugde en ben je dankbaar voor het geluk van deze van binnenuit komende vreedzame bevrijding.


Een eenzame boom staat op een kleine heuvel bij een kalm meer tijdens zonsopgang. Zonlicht baadt het landschap in een gouden gloed, benadrukt de mistige horizon en reflecteert zachtjes op het wateroppervlak, waardoor een serene en rustige scène ontstaat.

Ondanks dat deze bevrijding iedereen aanspreekt, opent zich toch niet iedereen er zo gemakkelijk voor. Als je de gevolgen die vanzelf plaatsvinden, namelijk het aan de kant gaan van de strijder, het verdwijnen van alle donkerte, het verzachten van alle hardheid en het overbodig worden van allerlei vaardigheden, als een verliezen van je houvast ervaart en bang wordt dat je zo je vertrouwde stabiliteit kwijtraakt, zou je de bevrijding die zonet plaatsvond wel eens een krachtig halt kunnen toeroepen.


Door de innerlijke waarde, waar je zo naar verlangde echt even helemaal tot in de oppervlakte van je bestaan toe te hebben gelaten, kan het overlevingsprincipe in je zich onderuitgehaald voelen. Niet alleen omdat je overlevingsprincipe erdoor verzachtte en jij dat kan interpreteren als ontkracht en verzwakt raken, maar ook omdat, door het toelaten van innerlijke waarde en haar volheid, plotseling heel duidelijk ervaarbaar werd hoe verkrampt, behoeftig of niet harmonieus je gewoontegedrag was geworden, vanuit het gemis aan die innerlijke volheid.


Als op zo’n moment de vreugde van het bevrijd zijn overschaduwd wordt door het zelf-afwijzende oordeel dat je dan over je gewoontegedrag hebt, pak je met beide handen het ego weer helemaal vast en degradeer je de bevrijdingsbeleving van daarnet tot een af te weren aanval op je stabiliteit. Het vreugdevolle feest van bevrijd voelen is dan omgeslagen in een levensbedreiging en zo verliezen we de vreugde van de bevrijding waar we zo naar verlangden volledig uit het oog.


Een serene scène van een zwaan die over een kalme rivier glijdt. Het water weerspiegelt de omringende weelderige bomen en het zachte zonlicht. Een grote boom met uitgestrekte takken hangt over de rotsachtige oever op de voorgrond.

Bevrijding kan echter niet plaatsvinden zonder bewust te worden van waar je, voor het bevrijd zijn, in gevangen zat. Wie echter op het moment van bevrijding vooral terugkijkt naar de periode van gevangenschap, verdwijnt in een sentiment en neemt niet aan het bevrijd zijn deel. Wie zich op het moment van bevrijding vooral schaamt over hoe hij is geworden als gevolg van wat hij heeft moeten missen, vervalt in zelfmedelijden en neemt niet aan het bevrijd zijn deel.


Maar wie op het moment van bevrijding die vrijheid proeft en voelt, dat dat hetgene is waar hij steeds naar verlangde, zal zó’n toestroom van vreugde, kracht en nog meer verlangen voelen, dat hij daardoor, boven alle oordelen en schaamte uit, de vervullende volheid en liefde van zijn innerlijke waarde voelt.


Door dat zo in hem toe te laten neemt hij volledig en gelukkig deel aan het bevrijd zijn. Hij voelt dan dat dat de kwaliteit is, die precies de richting aangeeft waarin hij zich, aan alle beperkingen van zijn mens zijn voorbij, verder wenst te ontwikkelen. Hij voelt dan dat zijn verlangen naar vrijheid, liefde en volheid altijd de enige, echte en betrouwbare leidraad was, is en zal zijn.


Een witte lotusbloem stijgt boven groene leliebladeren in een vijver, met een kleine blauwe libel die ernaast zweeft. De achtergrond is wazig groen, wat een serene en natuurlijke setting creëert.

Bevrijding, het verlangen om te leven in het geluk, de vreugde en de volheid van innerlijke en bezielde echtheid, is de grootste vreugde die een mens kan overkomen. Ze haalt de pijnlijke polariteiten uit jezelf en je oordelende waarneming weg en vult je vanuit de diepte van je bestaan met licht, liefde en met de vrijheidslievende vrede van je innerlijke Zijn.



In love,


Anandajay



 
Boekcover 'Bezieling door Inzicht - 200 levensthema's voor innerlijke groei' van Anandajay

 
Anandajay in het wit gekleed, zittend op een riet-gevlochten stoel met wit kussen

Anandajay (vertaald: ‘zegening vanuit het hart’) wijdt zich meer dan 50 jaar aan het integreren van de spirituele essentie in de dagelijkse leefwijze. Hij ontwikkelde daartoe twaalf werkvormen, zo'n 50 muziekalbums (mantra’s, puja’s en raga’s) en een twintigtal boeken  om de zingevende en gelukkigmakende waarde van de natuurlijke basis van je bestaan, je spirituele echtheid, dichterbij te brengen, zodat die ook jouw lichtende, spirituele leidraad in je leven kan zijn. Hij vat de kernwaarde van zijn werk samen onder de naam: The Light of Being.

Comments


bottom of page