Graag zou ik iets aan jullie willen schrijven over het verlangen naar liefde. Veel mensen die sterk naar liefde verlangen, omdat ze voelen dat ze daarin tekort komen, beseffen niet dat dit tekort het gevolg is van dat ze eigenlijk bang zijn voor liefde of beter gezegd voor wat er daardoor in hen zou kunnen veranderen.
Als je liefde in je toelaat, ga je immers gevoelsmatig verder open, denk maar aan iemand die verliefd is. Als je opener bent, beheers je je minder en kunnen er aspecten uit je naar voren komen, die je nog niet kende of voorheen onder controle hield. Door het gevoel van verminderde controle voel je je ook kwetsbaarder, zichtbaarder en gemakkelijker te manipuleren.
De angst voor al deze gevolgen is de onderliggende en vaak onbewuste grond van het tekort aan liefde dat iemand ervaart. Een tekort aan liefde voelt pijnlijk aan, maakt je onstabiel en behoeftig en geeft je het gevoel onvervuld te zijn. Door deze gevoelens word je constant in de armen van je ego gedreven om van daaruit op zoek te gaan naar een oplossing hiervoor.
Menigeen is dan ook vanuit dit tekort ongeduldig op pad naar vervulling, maar liefde is niet zomaar te vinden, zeker niet als ze vervullend moet zijn. Om daadwerkelijk een liefdevol antwoord te geven op je gevoel van tekort aan liefde en deze vicieuze cirkel van je tekort aan liefde, je verlangen naar liefde en je angst voor liefde te doorbreken, nodig ik je uit om deze gehele waarheid van je verlangen naar liefde volledig te doorvoelen.
Als jij vanuit oprechte betrokkenheid in relatie gaat met hoe het voelt dat je angst voor emotionele openheid je ondervoed houdt in de liefde en je zo van de eigenlijke volheid van een liefdevol leven verstoken blijft, kan het niet anders dan dat er spontaan een stroom van genegenheid uit jou voortkomt, die naar dat ondervoede gevoel toe wenst te stromen. Net zoals dat, als je pijn bij iemand voelt, er bij jou de intentie ontstaat om de ander daarin te ondersteunen en te verzorgen.
Door deze stroom van genegenheid komt er weer leven in de ondervoede, behoeftige en pijnlijke gebieden, zonder dat je je op een onbehaaglijke manier kwetsbaar, zichtbaar of manipuleerbaar voelt, Want de liefde komt nu niet van een ander, maar uit jezelf en de kwetsbaarheid die er mee samengaat, voelt nu niet meer bedreigend, maar als een bekoorlijke vorm van sensitiviteit.
Compassie, empathie, affectie en betrokkenheid zijn verbinding gevende levenskwaliteiten. Zij doorbreken geïsoleerdheid en angst en brengen een genegenheidstroom op gang, die levengevend en liefdevol is. Als jij, vanuit deze specifiek menselijke, relationele gevoelswaarden de relatie aangaat met welk behoeftig of ondervoed gebied in jezelf dan ook, wordt er, als vanzelf, zorg aan gegeven, doordat er, als vanzelf, een genegenheidstroom op gang komt naar dat wat zorg en liefde nodig heeft.
Het gaat dan wel om oprechte relationele betrokkenheid, want als je enkel je behoeftigheid weg wilt hebben, ga je alleen maar hopen op liefde en eronder lijden dat ze niet snel genoeg komt. Mijn uitnodiging is niet om het tekort zo weg te werken, want dan ga je een idee aanbidden, wat het tegenovergestelde is van je werkelijke waarheid. Mijn uitnodiging is om een affectieve relatie met de waarheid van je gevoel van tekort aan te gaan, zodat, als vanzelf, vanuit die verbinding en empathie dat wat je echt nodig hebt, op gang gebracht wordt.
Spiritualiteit gaat over de oprechte betrokkenheid vanuit je zelf bij de volledige waarheid van je menselijke werkelijkheid. Spiritualiteit gaat niet over geloven in een God en andere oplossingen, maar over hoe liefdevol jij vanuit je ziel, je zijn of je zelf betrokken bent bij de werkelijkheid van jezelf en die van anderen.
Spiritualiteit is niet bedoeld om je op een pad naar iets anders te zetten, maar om je weer in relatie te brengen met je levende werkelijkheid. Als je aanraakbaar gaat voelen wat die werkelijkheid is dan ontstaat er, als vanzelf en op de meest adequate manier, de intentie en stroom om het te verzorgen en aandacht te geven.
Vanuit je ziel, je zijn of je zelf komt dan de liefde, die al in jouw diepte aanwezig is en die jouw oorsprong is, als vanzelf in beweging, zodat je zonder op zoek te zijn geweest naar de liefde, maar vanuit medeleven met het tekort aan liefde in je, liefde geschonken krijgt.
Hoe empatischer de betrokkenheid, hoe adequater en grootser het antwoord, dat, als vanzelf, gegenereerd wordt. Een antwoord uit het diepst van je zelf, dat zonder ingrijpen van het ego ontstond, zelf zijn weg weet te vinden en uit levengevende liefde blijkt te bestaan.
Het mooie is dat je liefde gaat voelen door betrokken te zijn bij de pijn, die je voelde door je tekort aan liefde. Hier ontmoet je twee verschillende belevingsaspecten van liefde, Je begon met de beleving van hoe jij naar liefde verlangt, hoe jij de pijn van je behoefte eraan en je tekort erin voelt en hoe je onbewust bang bent voor de emotionele openheid die liefde met zich mee brengt. En nu word je verrast door de beleving van een genegenheidstroom, die enkel als gevolg van empathie vanuit de diepte van jezelf, als vanzelf, in beweging is gekomen en liefde teweeg brengt die je heelt en vervult.
Wat deze laatste beleving van liefde voor je betekent en met je doet, is van een geheel andere orde. Deze liefde komt niet van een ander, en ook niet vanuit je ego, maar komt uit de diepte van jouw zijn. Deze liefde maakt je niet manipuleerbaar, maar geeft je kracht. Deze liefde maakt je niet onveilig, maar aanwezig. Deze liefde geeft je de wijsheid, waarmee het fijn is om voor de anderen zichtbaar te zijn. Deze liefde laat je ervaren dat er een bron van liefde in je bestaat en dat jij wezenlijk uit liefde bestaat. Deze liefde is de liefde die je open en vrij maakt en je daarvoor de noodzakelijke grond geeft, die dat alles voor je draagt.
Jouw persoonlijke liefdesbeleving is in de loop van de tijd sterk door je ervaringen gekleurd. Vooral de pijnlijke ervaringen met betrekking tot liefde, hebben je bang gemaakt voor de openheid en kwetsbaarheid waar liefde mee gepaard gaat. Als je door die angsten de deur voor liefde onbewust hebt dicht gedaan, maar je er bewust wel sterk naar verlangt, zal deze patstelling je in een frustrerende lijdzaamheid gebracht hebben. Dan heb je het gevoel dat je van alles doet om lief over te komen, dat je op allerlei wijzen probeert om zoveel mogelijk liefde te geven, maar dat je je toch niet voldoende geliefd voelt.
Ik nodig je daarom uit om niet lijdzaam te blijven hangen, in je persoonlijke liefdesbeleving, die onvervuld voelt en je een gevoel van tekort gekomen zijn geeft, maar om voelend in relatie te gaan met deze werkelijkheid van jezelf, hoe onvervuld of verwond je je daarin ook voelt.
Je affectieve mededogen met deze verwonding, laat van binnenuit een stroming van genegenheid ontstaan die deze verwonding wenst te verzorgen en te helen, als een moeder die haar gevallen kind met liefde omgeeft. Dan ontstaat er een liefdesrelatie met de schepping die jij bent, alsof de ziel zich toelegt op het verzorgen van de bloem waarin hij uitkristalliseert.
Die liefde die zo, als vanzelf, op gang komt om te helen, is een universele liefde en komt van binnenuit. Door je affectieve betrokkenheid komt de verzorging niet voort uit dat jij dat wilt of hoe jij denkt dat dat moet, maar is de genegenheidstroom die op gang komt een reactie van binnenuit, vanuit de bron van je zijn. Ik nodig je daarom uit om met het tekort aan liefde in jezelf steeds weer opnieuw zo’n diepe affectieve relatie aan te gaan, dat van binnenuit vanzelf die genegenheidstroom tot leven komt.
Zij brengt je de liefde, waar je zo diep naar verlangt. Zij brengt weer leven in die gebieden, die door je angst waren stilgelegd. Zij maakt je weer bewust van de liefdesbron die je in je draagt. Zij laat je weer voelen uit welke energie je wezenlijk bestaat.
Deze stroom getuigt van het bezielde bestaan dat ons allen draagt. Dat is ontroerend, rijk, vol en waardig, Dat is de bekoorlijkheid en vervullendheid van universele liefde. Het is deze universele liefde, die het tekort aan liefde, dat je in jezelf ervaart, zal beantwoorden en helen, zodat je vrijheid weer wordt hersteld om te leven en lief te hebben. Dat liefde, als vanzelf, uit je kwam en je persoonlijke liefdesbeleving heeft geheeld, laat je weer voelen dat je waardevol bent.
Vanuit dit waardevol zijn, ontstaat er dan weer ruimte om ook de liefde van buitenaf, van anderen, van de natuur of de kosmos in je toe te laten. Ruimte om liefde van daaruit te ontvangen en aan te nemen, omdat je nu niet meer behoeftig bent, geen tekort ervaart en daardoor niet meer bang bent voor de openheid die liefde met zich mee brengt.
Liefde vanuit je medemensen en de omgeving vult de universele liefde, die van binnenuit komt, aan, zodat liefde niet enkel binnenin, maar ook in gemeenschap met de wereld om je heen ervaren mag en kan worden; gemeenschap op welk vlak dan ook als de kroon op een verbonden affectief samenzijn.
Als je, vanuit een affectieve betrokkenheid bij jouw menszijn, voelt dat liefde, van binnen uit je wezen, naar de behoeftige gebieden in je stroomt en, vanuit zo’n zelfde affectieve betrokkenheid dit gevoel van liefde mag uitwisselen met je omgeving en medemensen, dan leef je in liefde, denk je in liefde en handel je in liefde, omdat je dan beseft dat je wezenlijk niets anders bent dan levende liefde.