Dierbare vrienden,
Onze ontmoetingen zijn momenten, waarin aangeraakt worden een belangrijke rol speelt. Zou je niet aangeraakt willen worden, dan zou je je op onze bijeenkomsten niet echt op je gemak voelen. Soms is dat tijdens een bijeenkomst ook tijdelijk even zo, maar gelukkig overwegen de momenten, waarop je, doordat je aangeraakt wordt, in een andere beleving en zijnstoestand terecht komt. Je voelt dan weer opnieuw dat het met en bij je wezen zijn je echt gelukkig maakt. Het leek me daarom zinvol om wat dieper op het onderwerp ‘aangeraakt worden’ in te gaan. Wie weet worden onze ontmoetingen er nog levendiger en spiritueler van.
Aanraken is het meest bijzondere onderdeel van contact maken. Als bijvoorbeeld iemand die je dierbaar is, je aanraakt, maakt je dat gevoelig en die gevoeligheid stelt je in staat om verschillende vormen van empathie en liefde te ervaren.
Daarnaast kunnen gebeurtenissen in de wereld en met andere mensen je ook zo aanraken, dat ze je tot verharding en afsluiting aanzetten en je daardoor minder gevoelig maken, zodat je verschillende vormen van weerstand en pijn ervaart.
Aanraking, het aan de ‘deur’ komen die in je aangeraakt wordt, is een mogelijkheid om een ontmoeting aan te gaan, en ontmoeting, niets meer moeten, is de mogelijkheid iets anders dan jezelf in je toe te laten. Ontmoeting is een uitnodiging om je te laten verrijken door iets wat van buiten je bestaande belevingswereld naar je toe komt.
Als dat wat jou aanraakt prettig aanvoelt, open je je voor hetgeen je aan die ‘deur’ aantreft en als je het aanneemt, heb je het gevoel dat je iets gekregen hebt. Maar als je dat wat jou aanraakt als vervelend ervaart, gooi je als het ware die ‘deur’ meteen dicht, omdat je dan het gevoel hebt, dat je anders iets afgenomen kan gaan worden.
Sommigen hebben zelfs door een reeks van vervelende aanrakingen liever niemand meer aan hun ‘deuren’, ze willen liever niet meer aangeraakt worden. Het is echter onmogelijk om te voorkomen dat je aangeraakt wordt, want je bent vaak al sneller aangeraakt dan dat je je er bewust van bent. Door het toch proberen buiten te houden van aanrakingen ga je je afschermen en daardoor verhard je.
Deze verharding heeft niet alleen tot gevolg dat je alles wat op een afstand probeert te houden en daardoor door anderen vaak onbewust wat gelaten en genegeerd wordt, maar het isoleert je ook binnen de muren van je zelfgemaakte afscherming. Zo’n verharding hoeft zich niet bij al je ‘deuren’ te hebben voltrokken, maar bijna iedereen heeft gebieden waar zulke verhardingen in de loop van het leven zijn ontstaan.
De vaak onbekende waarde van zowel verharding als het bijgaande isolement is dat je op een gegeven moment immens gaat verlangen naar vrijheid en contact. Je gaat dan over de gehele linie of met betrekking tot bepaalde gebieden van jezelf verlangen naar aanrakingen, zodat de liefdevolle waarden van het leven en jezelf weer ervaarbaar kunnen worden en je levensbeleving weer waardevol maken.
Ik hoop dan ook dat ik je bij dezen mag uitnodigen om te gaan voelen of hetgeen ik je hier aanreik je mag aanraken Ben je bereid om naar de ‘deur’ te komen, waar dat wat ik je aanreik, jou aanraakt? En neem je vervolgens de gaven die ik je aanbied ook echt aan, zodat je voelt dat ik je iets geef.
Dat wat je zo van mij aanneemt en ontvangt, laat je op deze wijze in je bestaande belevingswereld binnen. Je voelt dan vanzelf wel of dat wat ik je geef al in je leeft. Als je dat in jezelf al zo ervaart, bevestigt en ondersteunt het onze gelijkgestemde beleving en daardoor onze verbondenheid, maar misschien raakte dat wat ik je aanreik je alleen en is dat nog niet echt in je waar.
Als dat wat ik je aanreik nog niet echt in je leeft, als je nog niet bent wat ik je aanreik, maar je wenst het wel aan te nemen, dan zul je er in je belevingswereld ruimte voor moeten geven. Je zult dan bepaalde delen van je belevingswereld de ruimte moeten geven je te mogen verlaten, zodat hetgeen wat je door ons contact aangeraakt heeft en wat je wenst aan te nemen ook werkelijk in jou plaats kan nemen, waar mag zijn en zodoende je beleving van de relatie met de wereld en met jezelf in een andere kwaliteit brengt.
Door de energie van datgene wat ik je aanreik op dit moment, terwijl je dit leest en verstaat, in je toe te laten, zul je iets van je bestaande beleving, wat tot zojuist zorgde voor verharding en isolement, vrij moeten geven.
Daarom vraag ik je: mag hetgeen ik je aanreik je aanraken en laat je die aanraking toe? Mag dat wat je aanraakt, toegelaten worden, plaats nemen in je belevingswereld, van invloed zijn op je belevingswereld en in je werkzaam worden, zodat het je aanraakt tot op de grond van je bestaan?
Elke keer dat je dat wat je aanraakt, toelaat en aanneemt, dieper toelaat, geef je iets van het oude, bekende en tot nu toe onvervullende prijs. Je geeft dan belevingsruimte die je uit gewoonte vaak onbewust bewoonde stukje voor stukje vrij.
Zo ‘klopt’ dat wat je aanraakte op steeds diepere ‘deuren’ in jou aan. Zo weekt dat wat je verhardde en isoleerde in steeds diepere lagen van je gevoel los. Zo mag dat wat je aannam steeds dieper in jou waar worden. De aanraking komt zo vanzelf steeds dieper in jou aan, zodat uiteindelijk het meest essentiële in jou aangeraakt wordt en je daarmee in verbinding komt.
Mag hetgeen ik je aanreik, je aanraken? Mag die aanraking je tot ‘opendoen’ en volledig aannemen aanzetten? Mag dat steeds vollediger aannemen je tot in je ziel aanraken, strelen en beroeren. Mag mijn aangeraakt zijn door de waarheid die ik ervaar, op deze wijze ook jou aanraken tot in de diepte van je Zelf? Mag ik je zo wakker maken, voelend maken, aanwezig maken?
Je hoeft er niet echt iets voor te doen, want je kunt daar niets voor doen. Dit proces van ontwaken en gevoelig aanwezig worden vraagt enkel naar je bereidheid en je verlangen om aanraking het middel te laten zijn, om open te gaan, om iets anders dan het bekende toe te laten en als gevolg daarvan uiteindelijk je Zelf aangeraakt te ervaren.
Zo’n opening vindt vanzelf plaats als het verlangen naar de aanraking zo groot is dat je niet meer wilt behouden wat je gewend was. Zo’n opening vindt vanzelf plaats als het verlangen naar het bevrijd zijn van verharding en isolement zo groot is, dat je snakt naar een aanraking die je in contact brengt met de ziels- en liefdesenergieën, die in jou en in anderen leven.
Het bereid zijn om aangeraakt te worden, komt voort uit het verlangen naar liefde en het delen daarvan met alles waar je van houdt en mee verbonden wenst te zijn. Dat is zowel dat wat je wezenlijk en echt zelf bent als de wezenlijkheid en echtheid die je in anderen wenst te ontmoeten.
Mag je je daarom openen voor de liefde en waarde van hetgeen dat ik je aanreik en wat jou uit verlangen naar liefde aanraakt, zodat je daardoor weer de verbinding met de liefde en de ziel in jezelf voelt. Die verbinding zal je dan de bedding geven van waaruit je ook op onprettige aanrakingen liefdevol zult kunnen antwoorden.
Als het aangeraakt worden tot in de diepte van je ziel mag plaatsvinden, zul je de ‘deuren voor ontmoeting’ niet meer zomaar onbewust dichtgooien, maar zal de bedding van verbondenheid in liefde je in elke ontmoeting dragen.
Je verlangen naar aanraking gaat dan samen met het verlangen niet in verharding en isolement te hoeven zijn en vrij te mogen leven in de gevoeligheid van aanwezigheid en verbondenheid. Dan ben je niet meer bang voor alles wat je zal aanraken, omdat je ingebed bent in de waarden van je ziel, je zijn, en van de liefde in alles wat leeft, omdat je in-gebed leeft.
In love,
Anandajay