top of page
Load site icon

Loading...

Denken en danken: waar je ten diepste naar verlangt hier op aarde waar laten worden

Foto van schrijver: AnandajayAnandajay

Bijgewerkt op: 7 feb

Een oudere man met lang grijs haar en een baard houdt zijn handen samen in gebed voor zijn anja chakra (voorhoofdchakra). Hij heeft een tilak op zijn voorhoofd en draagt traditioneel-religieuze kleding. De gewaden van andere mensen zijn zichtbaar op de achtergrond.

Door alle communicatiemiddelen die tegenwoordig voor ons sociale leven klaar staan, lijkt het alsof het delen en uitwisselen van gedachten het belangrijkste in het leven is. Natuurlijk is communicatie van groot belang, want veel van onze intermenselijke problemen hebben juist te maken met onbegrip. Het is echter ook zinvol om je af te vragen of dat wat je deelt ook werkelijk je beleving vertolkt en of de gedachten, die aan dat wat je deelt ten grondslag liggen, ook werkelijk de verwoordingen zijn van dat wat je aan levenskwaliteiten ervaart.


Gedachten, dat wat je denkt, zijn niets anders dan verwoordingen van dat wat je ervaart. Maar vaak houd je juist met dat ervaren op als je eenmaal je gedachten geformuleerd en geuit hebt, omdat je dan terechtkomt in je behoefte om door anderen bevestigd en erkend te worden in die beleving.


Je let vanaf het moment dat je je gedachten geuit hebt vooral nog op hoe de ander reageert. Als de ander er voor je gevoel goed op reageert, geeft dat je rust en ga je verder met je te uiten om te zien hoe ver de ander meegaat in de erkenning van je beleving. Als de ander er voor je gevoel niet goed op reageert, neem je dat vaak als een persoonlijke afwijzing op, alsof dat zou betekenen dat er iets aan je beleving niet klopt. Je gaat vervolgens proberen je beleving en de uiting daarvan te onderbouwen of te verdedigen om alsnog de gewenste erkenning te krijgen.

Twee jonge monniken in oranje gewaden zitten met gekruiste benen in meditatie naast een vijver, omringd door talloze brandende kaarsen. Een gouden Boeddhabeeld staat achter hen op een rotsachtig platform, met hangende papieren lantaarns die de bamboe achtergrond verlichten.

Gedachten zijn slechts verwoordingen van wat je ervaart. Maar dat wat je ervaart, verandert steeds en dient ook te mogen veranderen, zodat je je zelf steeds weer opnieuw mag uitdrukken vanuit een volgende en verder gerijpte ervaring van je leven. Als je echter gaat geloven dat dat wat jij op een bepaald moment ervaart, denkt en eventueel verwoordt, een waarheid is, dan hecht je je aan wat je denkt en vervalt het contact met je levende en veranderende ervaringswereld en dus met jezelf, want jij bent degene die ervaart.


Hoe meer je gelooft in wat je denkt, des te meer aandacht geef je aan het verdedigen en onderbouwen van hoe je jouw beleving hebt geformuleerd en geuit. Ik nodig je daarom uit om dat wat je denkt en eventueel met woorden uitdrukt te zien als een momentopname van je levende aanwezigheid, die je attendeert op dat jij er bent als degene die dat alles ervaart. Daardoor zul je dat wat je denkt ervaren als een vertolking van de volheid en waarde van iets wat jij beleeft, om je op die manier bewust te worden van de diepte in jezelf, van de ‘jij’ die dat ervaart.


Het is verbazingwekkend hoe sterk mensen in hun eigen gedachtegangen kunnen geloven, terwijl ze ook al zo vaak hebben ervaren dat als je andere gedachtegangen toestaat, alles er anders uitziet en er een geheel andere beleving ontstaat.


Bronzen handbeeldje met hindoepatroon, omringd door gouden en witte kralen. Op de achtergrond wit kant. Rustieke en elegante sfeer.

Daardoor wordt duidelijk dat gedachten, als je erin gelooft, niets anders dan een kader of een lens zijn, waarmee je de werkelijkheid vanuit een bepaalde hoek belicht. Maar geen enkele hoek zal ooit de volle waarheid zijn. Gedachten zijn daarom slechts formuleringen van de manier waarop je naar iets kijkt. Kijken is het naar buiten gericht zijn vanaf je ogen naar een object. Ervaren is het naar binnen voelend de verbinding aangaan met je belevingswereld en met degene die ervaart.


Toch geloof je vaak zo sterk in je gedachtegangen, dat je zelfs hoopt dat ze waar worden. Je beseft daarbij niet dat als veel mensen dat met al hun inzet doen, de verschillende gedachtegangen elkaar zullen tegenwerken en er een oorlog, als gevolg van alles wat iedereen wil op mentaal vlak, zal losbarsten, zodat het nog maar even duurt voordat die gedachten ook in de fysieke wereld werkelijke spanningen worden.


In feite gebeurt dat al overal in de wereld. Ook de meest vredelievende gedachte verandert daar niets aan, omdat die door degene die daarin gelooft net zo graag gewild wordt als de, vaak onbewuste, minder vredelievende gedachten die velen waar willen hebben. Het zijn immers de tegen elkaar opboksende wilskrachten achter de gedachten waarin je gelooft en waarvan je hoopt dat ze in de feitelijkheid uit zullen komen, die de strijd veroorzaken.


Zittende persoon in tempel, brengt zijn handen in een gebeds- en dankgebaar voor zijn voorhoofdchakra. Gekleed in witte tanktop en batik broek. Zonlicht verlicht de stenen architectuur en verspreide bloemblaadjes.

Laten we even stilstaan bij de herkomst van het woord denken. De meest oorspronkelijke betekenis van het woord denken, dat sterk met het woord danken verwant is, is: geluid maken. ‘Geluid maken’ door zacht in jezelf te spreken (denken) of om aan te geven wat je ervaart (spreken) of ‘geluid te maken’ om de erkentelijkheid aan te geven voor dat wat je ervaart en van het leven ontvangen hebt (danken).


Gedachten, het zacht, stil in jezelf spreken (denken), worden tot uiting gebracht via geluiden (spreken) om lof te spreken over de ontvangen schepping en je eigen bewuste aanwezigheid daarin (danken). Voel daarom eens of jouw gedachten nog vertolkingen zijn van jouw beleving van wat je in dankbaarheid hebt ontvangen? Leiden jouw gedachten je van je beleving en jezelf af, omdat je zo bezig bent met ze te formuleren of erin erkend te worden, of zijn jouw gedachten geluiden, die vrijelijk voortkomen uit een dankbare verbinding met jezelf en het leven dat je ervaart? Zijn jouw gedachten enkel een vertolking van wat je ervaart of zijn jouw gedachten oprechte (geluids)reacties op de volheid, waarheid en aanraking die je in verbinding met jezelf voelt? Moet jij denken en gedachten hebben om jezelf te kennen of hoef jij niet alles te formuleren wat er in je leeft en mag je ook regelmatig in stilte ervaren dat je er bent?


Een close-up van een kleurrijke bloemen-mandala met een grote rode bloem in het midden, omringd door bloemblaadjes in de kleuren wit, geel, roze en oranje, die een gelaagd patroon vormen.

Hoe minder je hoeft te letten op het formuleren van wat je voelt en beleeft, des te meer ruimte is er om te zijn met dat wat je beleeft en daar vrijelijk geluiden uit te laten voortkomen. Als je sterk gelooft in je gedachten en je van daaruit dus ook sterk richt op hoe je je gedachten formuleert, laat je in feite de gevoelsmatige verbinding met de waarde van jezelf los. Het is dan ook niet vreemd dat daardoor een gemis ontstaat aan inhoud, volheid, liefde en geborgenheid.


Dit gemis zwengelt dan weer je wilskracht aan om je gedachten zo goed mogelijk te formuleren, want je gelooft dat als je dat goed doet, de ander eventueel je beleving her- en erkent. In het gelukkigste geval ervaar je die erkenning als een bevestiging, en zie je die bevestiging aan voor een kruimeltje van de liefde die je mist.


Als je echt in je gedachten gelooft en je daar sterk voor maakt, zodat ze de wilskracht in je doen oplaaien, hebben die gedachten direct of indirect altijd te maken met je behoeften, belangen en je hoop op verandering.


De basiswens achter deze behoeften, belangen en hoop op verandering en verbetering is je verlangen naar liefde. Liefde, waardoor je weer in verbinding bent met jezelf, met het levende moment van nu, met de waarde van de ander en met het geheel waar je deel van uitmaakt. Liefde, waardoor je weer vervulling voelt, weer verlangt om het leven welkom te heten, en waardoor je je vrij voelt om te zijn wie je bent en dat tot uitdrukking te brengen.


Close-up van handen met ingewikkelde henna-ontwerpen op de handpalmen, versierd met een verscheidenheid aan kleurrijke armbanden. De achtergrond is zacht vervaagd en de twee personen hebben een rood gewaad aan. Religieuze sfeer

Natuurlijk is dit verlangen naar liefde iets, wat ongeremd uitgenodigd mag worden om waar te worden voor iedereen en in iedereen. Het is alleen de vraag of het waar worden van dat verlangen ook werkelijk dichterbij komt door te geloven in al die wilsgestuurde gedachten.


Geloof je werkelijk dat het verlangen naar liefde, dat de basis is van al je verlangens, beantwoord zou kunnen gaan worden door maar wilskrachtig genoeg te geloven in gedachten, die eigenlijk alleen maar het gemis aan die liefde verkondigen? Zou een mentale formulering, weliswaar gedreven door de pijnlijke emotie van gemis, iets tot stand kunnen brengen wat te maken heeft met de tastbare gevoelswaarden van vervulling en omhulling?


Net zoals het ego, als een fragment van jouw totale zijn, de waarheid van je spirituele heelheid niet kan veroorzaken, zo kan een gedachte die met persoonlijke wilskracht wordt gelanceerd, geen wezenlijke verandering in de vervulling van jouw leven veroorzaken. Pas als je gedachten niet meer aan wilskracht gebonden zijn en niet meer ‘goed voor je doel’ hoeven te worden geformuleerd, kom je in verbinding met jezelf. Dan kom je vanzelf in de stilte van het ervaren terecht en maak je weer contact met de ‘jij’ die ervaart, met de ‘jij’ die leeft, met de ‘jij’ die er is.


Silhouet van een persoon die met gekruiste benen zit en mediteert met zijn armen boven zijn hoofd in een yogahouding. De achtergrond toont een levendige zonsondergang met wolken en verre bergen. Meditatieve en serene sfeer.

Mag je, in het zo dicht bij jezelf zijn, in het zo voelend met jezelf zijn, je verlangen naar liefde in alle rust ervaren? Mag je er gewoon mee samenzijn zonder ‘geluid te maken’, zonder erover in de gedachten te komen? En als er al ‘geluiden’ uit je voortkomen, als er al gedachten in je ontstaan, mogen dat dan slechts signalen, ‘geluiden van gevoeligheid’ zijn?


Alleen op die momenten, waarop de wilskracht even uit je manifestatie verdwenen is, zal het leven in openheid en vrijheid kunnen beantwoorden aan het diep in jezelf, in je ziel, smachtende verlangen naar liefde en de daarbij horende gevoelens van vrede en heelheid.


Je zult merken dat de ‘geluiden’ die je dan maakt, de gedachten die dan uit je voortkomen, het denken dat dan in je actief is, vol is van dankbaarheid, en alleen maar bezig is met op allerlei manieren te danken voor wat het leven je in deze verbondenheid steeds weer aan aanwezigheid, vervulling en liefde geeft. Dan is denken danken geworden. Dan is dankbaarheid het geluid van je gedachten geworden. Dan deel je met anderen over de rijkdom van je bestaan en communiceer je met elkaar over hoe je die rijkdom verder kunt laten rijpen tot een bestaanswaarde voor iedereen.



 
Boekcover 'Bezieling door Inzicht - 200 levensthema's voor innerlijke groei' van Anandajay

 
Anandajay in het wit gekleed, zittend op een riet-gevlochten stoel met wit kussen

Anandajay (vertaald: ‘zegening vanuit het hart’) wijdt zich meer dan 50 jaar aan het integreren van de spirituele essentie in de dagelijkse leefwijze. Hij ontwikkelde daartoe twaalf werkvormen, zo'n 50 muziekalbums (mantra’s, puja’s en raga’s) en een twintigtal boeken  om de zingevende en gelukkigmakende waarde van de natuurlijke basis van je bestaan, je spirituele echtheid, dichterbij te brengen, zodat die ook jouw lichtende, spirituele leidraad in je leven kan zijn. Hij vat de kernwaarde van zijn werk samen onder de naam: The Light of Being.

Comments


bottom of page