Dierbare vrienden,
Er is al veel gezegd over leven in openheid, maar toch hebben nog veel mensen het idee dat het daarbij om het openstaan voor allerlei mensen, ideeën of nieuwe innerlijke belevenissen gaat. Leven in openheid gaat echter niet zozeer om het nieuwe, maar om het relationele. Moge onderstaande tekst deze waarde verder voor je verduidelijken.
Laten we beginnen met het woord leven. Het begrip leven (live) betekent oorspronkelijk het lichaam (lijf) en wat daarin verblijft (blijf). Al het leven dat we kennen is belichaamd (heeft vorm) en er verblijft, woont ook iets (leven) in. Jij leeft en dat betekent dat je een lichaam hebt, waarmee je ervaart hoe allerlei gebeurtenissen aanvoelen. Je bent echter ook, in dat lichaam, de persoon, die op een bepaalde manier reageert op wat hij ervaart.
Daarnaast heb je ook het vermogen om van het leven dat zich voordoet te leren en er inzicht in te krijgen. Hierdoor kunnen je persoonlijke reacties veranderen, zodat ze steeds meer aansluiten op een levenswaarde waar je werkelijk naar verlangt.
Als je omgang met hoe jij het leven ervaart, steeds meer op je verlangen aansluit, ben je diepgaander met het leven gaan samenwerken. Jij en het leven zijn dan een diepere verbinding aangegaan. Je hebt je dan bevriend met wat jij, door te leven, ervaart. Er is zo een intensere relatie ontstaan tussen jou en het leven dat zich voordoet.
Leven in openheid betekent dat je deze relatie, deze verbinding en samenwerking met het leven bewust aangaat. Je neemt je lichaam serieus als het gebied waarin je alles ervaart en je neemt de mogelijkheid aan om er als mens een steeds passendere relatie mee aan te gaan. Je weet immers hoe fijn het voelt als de omgang met het leven, je relatie ermee, gewenst, vruchtbaar en voor je gevoel bevestigend verloopt.
Vaker dan je je misschien bewust bent, beëindig je die relatie echter op het moment dat je je terugtrekt, omdat er iets gebeurt wat je niet fijn vindt. Je verlaat dan immers de relatie met, zowel de gebeurtenis die aan je verschijnt, als met je lichaam of een deel daarvan, waarin en waarmee jij die gebeurtenis ervaart.
Voor je gevoel trek je je op zo een moment alleen maar uit veiligheidsredenen terug naar binnen. Maar is de situatie echt wel zo bedreigend, of enkel onbekend of ongewend? Daarnaast geeft het je in je eigen cocon terugtrekken je in eerste instantie misschien wel een veilig gevoel maar dat verandert op den duur meestal in een verlaten gevoel.
Mag je eens voelen wat je die relatie met het leven zo overtuigend laat beëindigen? En als je je terugtrekken als terecht ervaart, is dan alles wat je daarbinnen denkt en ervaart zonder in relatie te zijn met het leven om je heen, wel daglichtbestendig? Is dat wat je, als je je uit angst of ontevredenheid in jezelf terugtrekt, voelt, denkt of inziet, ook werkelijk horend bij het leven in openheid, waar je gelukkig in wenste te worden of geldt dat enkel binnen jouw afgesloten beleving van dat moment?
Geldt bijvoorbeeld dat wat jij, als je je even in jezelf terugtrekt uit onzekerheid, bedenkt, ervaart en je voorstelt over hoe je de relatie met je partner of beste vriend(in) zou willen vormgeven ook nog als diegene erbij is en je die relatie werkelijk aangaat?
Geen enkele vorm van relatie laat zich van te voren in afzondering zo waarachtig ervaren en voorbereiden, waardoor ze in het werkelijke samenzijn ook zo verloopt als gedacht. Dat gaat al helemaal niet als daar een wens naar ontmoeting of intimiteit aan ten grondslag ligt.
Leven in openheid is de uitnodiging om zonder de relatie met dat wat gebeurt te verlaten, te ervaren hoe dat je aanraakt en hoe jij, vanuit je persoonlijkheid of vanuit je diepe verlangen, dan met die werkelijkheid omgaat.
Alles wat in die openheid gevoeld en ingezien wordt, stamt vanuit de relatie met het volle leven en niet uit de afwijzing van of angst voor het leven. Je hoeft je ervaringsdeuren dan niet te sluiten en je niet af te scheiden van het geheel, waar ook jij als levend wezen bij hoort.
Natuurlijk is er ook de prachtige relatie met jezelf, met je gevoel of met je ziel. Ook die ga je aan door je daarvoor te openen en aandacht te hebben voor deze ervaringsgebieden in jezelf. Maar als je dan de wereld, het leven om je heen, achter je laat, ben je dan nog wel een deel van een groter geheel?
Mag ik je uitnodigen om je niet voor de wereld af te sluiten, maar diezelfde wereld om de relatie met jezelf heen in vrijheid te laten bestaan, als de levende omhulling waarbinnen je je voor je net zo sterk levende binnenwereld opent. Je vóór de relatie met je zelf, ziel of gevoel te openen, in plaats van je er naar te openen en richten.
Leven in openheid is een zich openen voor dat wat je ontmoet, zodat je ontvangt wat dat je geeft.
Leven in openheid is een zich openen voor dat wat dan in jou aankomt, zodat je ervaart hoe dat je beïnvloedt.
Leven in openheid is een zich openen voor wat daarop als antwoord van diep binnenin uit jou opstaat, zodat je ontvangt wat er vanuit jou naar hetgeen je ontmoet wenst te stromen.
Leven in openheid is een zich openen voor de levensstroom die dan naar hetgeen je ontmoet toe stroomt, zodat je ontvangt welke levensenergie jij wenst te geven en bij te dragen aan hetgeen je ontmoet.
Leven in openheid is een zich openen voor de gehele beleving van de relatie die jij en het leven hebben, zodat je ontvangt hoe aanvullend het is dat jij en het leven om je heen, alsmaar in wisselwerking met elkaar zijn en je daarin nooit eenzaam bent.
Juist daar ligt het grote onderscheid, want als je je terugtrekt uit het leven, al is het maar voor even omdat iets je niet zo aanstaat of vertrouwd is, dan zeg je die aanvullende omhulling op.
Als gevolg daarvan heb je dan gedachten, gevoelens en inzichten over het leven, die eigenlijk niets meer met het volle leven te maken hebben, maar met je ontevredenheid, onzekerheid en geïsoleerdheid. En dat zijn geen echt waardevolle bouwstenen om je levensweg door te laten inspireren.
Mag ik daarom uitnodigen om in relatie te leren leven, om in openheid te leren leven. Mag ik je uitnodigen om alles wat je wenst te leren om volwaardig tot bloei te komen, uit het volle leven, uit het gehele leven, uit het leven in openheid te laten voortkomen.
Eenzaamheid en ongeborgenheid kunnen je, vanuit hun benauwdheid, niet die levenskwaliteit geven, waar je zo intens naar verlangt. Zij kunnen je niet begeleiden naar de volheid van je bloei, waarin je helemaal kunt zijn wat je bent. Ook als je alleen, in meditatie, gebed of bezinning wenst te zijn, mag dat dan plaatsvinden binnen de relatie met het leven om je heen, in plaats van dat je denkt dat je je uit de levende relatie met het leven terug zou moeten trekken.
Mag je open en in relatie blijven, zodat niets wordt buitengesloten of afgesloten, maar je je binnen die omhulling kunt openen voor het ervaren van je Zelf (liefde), voor de zegeningen van je essentie (meditatie), voor de diepte van je devotie (gebed), of voor de waarheid van je bestaan (bezinning).
Alleen als niets wordt buitengesloten of afgesloten is het ervaren van de omhulling van heelheid een waarheid. In die omhulling richt je je niet op je ziel, je wezen of je hart, want dan vernauw je je openheid, maar ben je open vóór deze innerlijke waarden en ontvang je hun zegen in de mate dat je die vrijelijk toelaat.
Zo is het ook mijn uitnodiging om, als je met andere mensen of met de natuur bent, je niet af te sluiten voor je innerlijke beleving, want dan sluit je, om welke reden dan ook, weer iets buiten en is de kans groot dat je volledig opgaat in je sociale gedrag of bewondering van de natuur en daar achteraf toch een eenzaam of verlaten gevoel aan overhoudt.
Mag je in openheid leven. Mag je met je menselijke lichaam alles beleven, en uit de diepte van je zijn de levenskracht en levens-antwoorden voelen ontspringen. Afsluiten is onnatuurlijk, want leven betekent dat je vanuit je gehele lijf en zijn in relatie, in open wisselwerking bent met alles wat belichaamd is (vorm heeft) en met leven bewoond wordt.
Leven in openheid is leven in relatie, is leven in wisselwerking, is leven met het innerlijk vervullende leven en met het uiterlijk omhullende leven, is leven in een levend geheel van leven, is leven in relatie met een dit alles voortbrengende essentie.
Geef me je hand en open je ziel, dan zal ik je voorgaan in het leven vanuit openheid. Mag ik je zo begeleiden, zodat je niet meer gebukt hoeft te gaan onder de pijn en de onwerkbare gedachtegangen van afgezonderdheid en geïsoleerdheid.
Laat je je zo begeleiden, zodat je je weer deel zult voelen van een groter geheel, waar jij bij hoort en in gewenst bent, om je te laten proeven van de grootsheid van het bestaan, die je ervaart als je leeft in openheid?
In love,
Anandajay