
Dierbare vrienden,
Vaak bestaat het idee dat als je een spiritueel zoeker bent het al wel duidelijk is waar die zoektocht zo’n beetje over gaat en welk verlangen je daartoe aanzet en inspireert. Er lijkt dan al een beeld of einddoel in zicht te zijn, maar kan een beeld je ook inhoud verschaffen of stel je je beeld steeds weer bij, waardoor je er nooit in aankomt? Het is natuurlijk de vraag of een spiritueel einddoel dat is waar je naar verlangt of dat je juist verlangt naar de waarheid, waarde en echtheid van degene die achter die denkbeelden aan gaat en op een gegeven moment verdwaald is geraakt.
Je spirituele beeldentuin is immens groot, fascinerend en veelzijdig. Elk beeld of elke kijkdoos pretendeert veel van die gevoelens te kunnen bieden waar jij zo naar verlangt. De beelden roepen het in je op, je voelt het door je inleving en openheid, maar het wordt dan toch niet echt in je waar, zodat elke zoeker uiteindelijk ontnuchterd uit deze tuin naar buiten komt en zich dan nog een keer afvraagt waar die nou echt naar verlangt.
Omdat naar essentie en liefde zoekende mensen me dierbaar zijn, zou ik graag een keer samen met jullie door dit spiritueel ogende labyrint gaan. Het is immers pijnlijk om je vrienden een doodlopende straat in te zien gaan en na een tijdje er teleurgesteld of verhard uit terug te zien keren. Je zoektocht naar iets waardevols komt vanuit je verlangen om iets te vinden wat je aan inhoud in jezelf mist. Omdat je dat buiten de fysieke feitelijkheden zoekt, noemen we het een spiritueel verlangen.

Het begrip spiritualiteit kan op heel veel manieren worden uitgelegd, maar gaat altijd over inhoud, essentie en wezenlijkheid. Inhoud is datgene, wat ín dat is, wat altijd standhoudt. Essentie gaat over het puurste zijn (essence, esse is Latijn voor zijn). Wezenlijkheid gaat over het meest zijns-gevulde van je aanwezigheid.
De zoektocht naar deze kwaliteiten geeft aan dat je ze mist of er een tekort aan ervaart en natuurlijk is de tocht die je ernaartoe onderneemt een prachtige levensbeweging. Tenslotte is deze tocht een dappere beweging omdat je daarmee voorbijgaat aan de vooral zintuiglijke georiënteerde bevrediging van het doorsnee maatschappelijke leven. Als je zoekt naar een innerlijke waarde die je mist, zul je die waarde wel ooit gevoeld moeten hebben. Je verlangen naar inhoud is dan ook de wens om die gemiste kwaliteit weer een duidelijke plaats in je leven te geven en er vanuit verbondenheid mee te willen leven. Het verlangen naar inhoud is eigenlijk een bekentenis dat je de kwaliteit die je mist, waarnaar je verlangt en die je zoekt, wel ooit gekend hebt. Ze moet ergens in jouw ervaring opgeslagen liggen.
De spirituele waarde die je mist, waarnaar je verlangt en die je zoekt gaat over inhoud. Inhoud kan daarom geen denkbeeld zijn, want dan blijft het een vorm. Inhoud kan geen af te leggen weg zijn, want hij dient nú ervaren te worden. Inhoud kan geen doel zijn, want hij zal ín dat moeten zijn wat je nu bent. Spiritualiteit gaat juist over wat de inhoud is van dat wat blijvend is, over wat de essentie is van alles wat zich voordoet en het ervaren van het meest zijnsvolle gebied van je bestaan.

Voor dat waar je naar verlangt, hoef je dus nergens naartoe te gaan, maar word je juist uitgenodigd om ergens ín te gaan of ergens voor open te gaan. Het verlangen naar inhoud vraagt als eerste van je om eens te voelen wat er overblijft en steeds standhoudt, terwijl alles eromheen constant verandert. Om dat te ervaren, moet je je durven openen voor dat wat ervaarbaar blijft als je met geen enkele verandering meegaat, maar deze ongemoeid laat plaatsvinden en er dus onder of doorheen voelt.
Mag je daarom, vanuit jezelf, in het hier en nu, opengaan voor dat wat, los van alle veranderingen, alsmaar stabiel overeind blijft, om vervolgens daar in binnen te gaan en daar de inhoud van te proeven. Niet dat je dan weet wát de inhoud is, maar wel dát er inhoud is en hoe het is om samen te zijn met de inhoud van dat wat altijd standhoudt. Het spirituele verlangen naar essentie vraagt van je om je vanuit jezelf, in het hier en nu, te openen voor dat wat voor jou in je aanwezigheid puur aanvoelt. Ervaar hoe dat voelt en open je daar dan helemaal voor om dat dan te ‘proeven of drinken’, om daar dan ‘in en mee’ te zijn en het zo te ontmoeten.
Ook de wens om dieper in contact te komen met wezenlijkheid vraagt van je om vanuit jezelf, in het hier en nu, te voelen wat daarin als de meest zijnsvolle levensruimte aanvoelt en er je dan verder voor te openen, zodat je ervan proeft en drinkt en zo de waarden ervan ontvangt. Pas dan heeft je spirituele verlangen een ervaarbaar en waardevol antwoord gekregen. Niet dat je dan weet wat wezenlijkheid is, maar wel dát het er is en dat je ermee in contact kunt gaan en ermee in verbinding kunt zijn.

Het verlangen naar inhoud, naar een spirituele levenskwaliteit, uit zich dan niet meer via de behoefte om iets te willen weten, vinden of hebben, maar dat verlangen is dan eerst voor een stukje beantwoord, doordat je even met de kwaliteit die je miste samen bent geweest. Het verlangen naar liefde wordt immers ook niet beantwoord door te weten wat liefde is, maar door aan liefde deel te nemen, haar te drinken, te proeven en te ontvangen en er zo door gevoed en beïnvloed te worden. Het verlangen naar spiritualiteit en het verlangen naar liefde zijn beide het verlangen naar een levenskwaliteit, die een diep gemis beantwoordt en het leven weer zijn inhoud teruggeeft.
Het achter denkbeelden over inhoud, spiritualiteit en liefde aan gaan, helpt je niet om je te openen voor dat wat je diep in jezelf met je meedraagt, maar waar je, door omstandigheden, het levendige contact mee bent kwijtgeraakt. Inhoud, de diepere waarde van je bestaan en de liefde die je openheid daarvoor met zich meebrengt, liggen nergens anders dan in dat gebied in jou waar het onveranderlijk is en vol is van levend Zijn.
Als je een zoeker bent, tast je je omgeving af en ga je zodoende niet, door jezelf heen, open voor de diepte van datgene wat altijd onveranderd in je blijft. Als je zoekt, wens je iets te vinden om daarmee de zoektocht af te kunnen sluiten en ga je zodoende niet open voor de innerlijke en oneindige relatie met het puurste van je aanwezigheid. Als zoeker verander je niet de relatie met jezelf, maar ga je vanuit je gewoontegedrag zoeken naar wat er ontbreekt, terwijl de inhoud juist in die gewoonte ontbrak. Vanuit je gewoonten kom je immers niet buiten de levenservaringen van die gewoonten. Als je handelt vanuit het ego kom je niet buiten de levensruimten van datzelfde ego, terwijl je juist verlangt naar een andere kwaliteit dan die die je al kent.

Om inhoud, de spiritualiteit die je mist, dieper te ontmoeten, zul je je gewoontemanier van buiten je te zoeken wat je wilt vinden los moeten laten en je in een gebied durven begeven, waar je nog niet zoveel van weet, nog niet zo bekend mee bent en blijkbaar al lang niet meer bent geweest.
Het voelen van dat, wat standhoudt, dat wat blijft, te midden van alle veranderingen en het daarin binnen gaan, is onbekend, nieuw en anders. Het is daar, waar eventueel een andere kwaliteit ontmoet kan worden. Het is daar, waar je onbekende ruimte betreedt en dus open bent voor de diepte en echtheid van de zijnsvolle waarheid van je bestaan. Dat is telkens zo, want je verlangt altijd naar iets wat je mist, waar je niet mee of in bent en dat kan nooit gevonden worden in het gebied dat je al kent en alweer tot je gewoonten behoort.
Het is daarom dat het zinvol kan zijn om een levende leraar te hebben, want die kan je aan de hand meenemen naar gebieden waar jij, vanuit je eigen bekendheid, niet zo gemakkelijk zult komen. Een leraar kan je begeleiden en je over je eigen schaduwen, over je eigen grenzen en over je eigen gewoonten heen, leiden naar nieuwe gebieden en ontmoetingen met de essentie van je bestaan.

Het is daarom dat het zinvol kan zijn om een levende meditatievorm een plaats in je leven te geven, zodat je je daardoor steeds weer opnieuw opent voor dat wat standhoudt te midden van alles wat verandert, voor dat wat puur is in jouw aanwezigheid en voor dat gebied in jou dat het meest vol van zijn is. Aan jou de vraag om daar dan in binnen te gaan en ermee te zijn, elke keer weer en elke keer weer opnieuw.
Het verlangen naar inhoud, naar oprechte en pure liefde of naar een spirituele levenswaarde, is het mooiste verlangen, en volgens mij het enige echte verlangen, dat er bestaat. Zoek het echter niet op de bekende manier aan de hand van denkbeelden en gewoonten, maar durf te voelen wat in jou en in het hier en nu zijnsvol, puur en altijd aanwezig is, om daar in binnen te gaan en je verlicht te laten worden door die altijd nieuwe en liefdevolle levenskracht.
Vanuit liefde,
Anandajay
Uit: 'Bezieling door Inzicht - 200 levensthema's voor innerlijke groei', thema: 129. Verlangen naar inhoud.
Anandajay (vertaald: ‘zegening vanuit het hart’) wijdt zich meer dan 50 jaar aan het integreren van de spirituele essentie in de dagelijkse leefwijze. Hij ontwikkelde daartoe twaalf werkvormen, zo'n 50 muziekalbums (mantra’s, puja’s en raga’s) en een twintigtal boeken om de zingevende en gelukkigmakende waarde van de natuurlijke basis van je bestaan, je spirituele echtheid, dichterbij te brengen, zodat die ook jouw lichtende, spirituele leidraad in je leven kan zijn. Hij vat de kernwaarde van zijn werk samen onder de naam: The Light of Being.
Hozzászólások