Vaak wordt er gesproken over een spirituele manier van leven, maar wat is spiritueel leven, waar het bij The Light of Being ook vaak over gaat, eigenlijk? Natuurlijk gaat het over een levenswijze waar meer dan alleen de oppervlakte een rol speelt, maar waarom, hoe dan en maakt dat je dan een beter mens?
In het kader van mijn brief over spiritueel realisme is het belangrijk om aan te geven dat spiritueel leven in ieder geval niet een proces naar een levenswijze is, waarbij je boven alle feitelijkheden van het leven uit kunt stijgen. Het is ook niet het proces naar heelheid, zoals menigeen het graag ziet. Als spiritueel leven een proces naar heelheid zou zijn, benadruk je de gehele tijd dat je die heelheid niet hebt, voelt of bent, en dat werkt deprimerend.
Bezig zijn met worden, benadrukt sowieso de gehele tijd die dingen die je steeds maar niet bent of voelt. Spiritueel leven is veel meer het vanaf nu leven met dat wat er aan waarde, menszijn en heelheid in je ervaarbaar is. Natuurlijk is heelheid niet altijd zo vrij te ervaren als dat je zou wensen, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet is.
Daarom is een belangrijk aspect van spiritueel leven dat je je steeds weer opent voor de echtheid, heelheid en waarde zoals die op dit moment in je ervaarbaar is, in plaats van dat je ervan uitgaat dat je die nog moet zien te vinden of bereiken. Daarmee zou je immers alleen maar je ego als touroperator en je gemis van heelheid als onaangenaam hongergevoel aanspreken. Spiritueel leven gaat niet over de reis naar het beloofde land, maar over het verzorgen van dat wat jij aan waarheid, echtheid en heelheid in jouw leven ervaart. Het gaat dus ook niet over wat je van dat wat je op dat gebied in jezelf aantreft, vindt.
Juist door de energieën van verzorging, toewijding, devotie, aandacht, weer toe te laten en te laten stromen, zal je merken dat de gewoontelagen van je bewustzijn zich openen en de eronder liggende en op liefde reagerende lagen van heelheid en harmonie steeds duidelijker op de voorgrond komen en ervaarbaar zijn.
Spiritueel leven gaat dan ook over het licht van het zijn en niet over het licht van het worden. Het gaat over leven in openheid en niet over het bereiken van verlichting. Spiritueel leven gaat over genegenheid door inzicht en niet over succes door inzicht. Spiritueel leven is leven in de openheid voor de beleving van heelheid, niet over het hebben en vasthouden van heelheid.
Deze heelheidsbeleving is er altijd als je als mens even ophoudt met geconcentreerd te zijn op fragmenten en weer ontvankelijk mag zijn. In ontvankelijkheid laat je immers weer alles tegelijkertijd in je beleving toe en wordt alles in en van je weer aangeraakt en daardoor sensitief en ervaarbaar. Door alles tegelijkertijd toe te laten kun je het niet meer volgen en duiden en dat maakt je mentaal vrij en gevoelsmatig open.
Hoe opener je voor die heelheid, die aan alles ten grondslag ligt, mag zijn, hoe meer je gaat ervaren dat die heelheid een middelpunt heeft, dat je je ziel of existentiewaarde zou kunnen noemen. En hoe meer je je daarvoor opent, des te duidelijker word je je ervan bewust dat deze bron de bron van je geluk is.
Spiritueel leven is het leven met deze bron, die niets van het leven verbloemt of onwaar maakt, maar alles inbedt met waarde, volheid en essentie. Het blijft echter altijd zo, dat het aan jou is of je daarmee samenleeft in plaats van enkel te weten dat dat zo is. Dit verschil is juist dat verschil tussen echte openheid en intellectuele openheid, tussen gevoelsmatig toegankelijk zijn of voelen dat je daarnaartoe wilt, tussen ontvankelijkheid in plaats van doelgericht of tussen relationeel zijn in plaats van functioneel te blijven.
In dat proces naar leren leven in die openheid hoop ik jullie te mogen blijven begeleiden om zo de bijzonderheid van de spirituele waarde van het leven te mogen blijven aanreiken.
Comments